مسکو - ایرنا - شرکت فضایی دولتی روسیه امروز چهارشنبه از پرتاب یک ماهواره امارات به فضا خبر داد. به گزارش ایرنا به نقل از اطلاعیه روز چهارشنبه این شرکت، ماهواره «فالکون ای» با ماهواره بر «سایوز-اس-ت ای» از پایگاه فضایی کورا در گویان فرانسه در آمریکای جنوبی به فضا پرتاب شد. ماهواره با موفقیت از بخش سوم موشک ماهواره بر جدا شده و ۴ و ۳۳ دقیقه بامداد امروز به وقت مسکو در مدار زمین قرار گرفت. ماهواره «فالکون ای» ماهواره ای برای نظارت کره زمین است و به سفارش امارات توسط کنسرسیوم ایرباس دیفنس در اروپا ساخته شده است. روسیه بخشی از امکانات فضایی خود را برای ارائه خدمات به کشورهای دیگر از جمله پرتاب ماهواره های مخابراتی مورد استفاده قرار می دهد.

شرکت اسپیس ایکس(SpaceX) در راستای استقرار یک صورت فلکی از ماهواره‌های اینترنتی موسوم به "استارلینک"(Starlink) سه شنبه شانزدهمین پرتاب ماهواره‌های "استارلینک" را با موفقیت انجام داد. به گزارش ایسنا و به نقل از سی نت، این شرکت روز گذشته شانزدهمین گروه از ماهواره‌های استارلینک خود را سوار بر موشک فالکون ۹ از پایگاه کیپ کاناورال در فلوریدا پرتاب کرد و با این کار رکورد جدیدی از تعداد پرتاب را برای موشک فالکون ۹ ثبت کرد چرا که این شرکت موشک فالکون ۹ را برای هفتمین بار به فضا فرستاد. طی این ماموریت اسپیس ایکس ۶۰ ماهواره دیگر را با موفقیت به فضا پرتاب کرد. موشک فالکون ۹ دقایقی پس از پرتاب قسمت اول موشک به زمین بازگشت و توانست به طور مستقیم روی سکوی فرود شرکت "اسپیس ایکس" که یک کشتی است، فرود آید. این سکوی فرود"البته من هنوز تو را دوست دارم"( Of Course I Still Love You) نامگذاری شده است. این مأموریت بیست و سومین مأموریت سال ۲۰۲۰ این شرکت است. چند روز پیش ماهواره سنتینل -۶ مایکل فرایلیچ سوار بر موشک فالکون ۹ شرکت اسپیس ایکس از پایگاه نیروی هوایی وندربرگ اسپیس لانچ در کالیفرنیا به مدار پرتاب شد. سنتینل-۶ حاصل همکاری ایالات متحده و اروپا است. در اصل، پرتاب استارلینک نیز قرار بود تنها ۱۰ ساعت پس از پرتاب ماهواره "سنتینل-۶ مایکل فرایلیچ" انجام شود اما به دلیل مشکلات فنی و جوی، این پرتاب چند روز به تعویق افتاد تا سرانجام شب گذشته انجام شد.

بیگ بنگ: شب گذشته ماهواره «سنتینل-۶ مایکل فریلیک» که قرار است اقیانوس‌های زمین را بررسی کند، به فضا پرتاب شد. این ماهواره سوار بر موشک فالکون ۹ شرکت اسپیس ایکس از پایگاه نیروی هوایی وندربرگ اسپیس لانچ در کالیفرنیا به مدار ارسال شد. این ماهواره با همکاری ناسا، اداره ملی اقیانوس شناسی و جوی آمریکا، سازمان فضایی اروپا و شرکای مختلف ساخته شده است. ناسا می‌گوید که هدف اساسی سنتینل-۶ اندازه‌گیری سطح اقیانوس‌ها است. هر روز پرتاب ماهواره انجام نمی‌شود، بنابراین جمع‌آوری اطلاعات مفیدتر دربارۀ اقیانوس‌ها و جو بسیار مهم است. از ماهواره‌ سنتینل-۶ برای پیش‌بینی موج دریا که برای دریانوردی بسیار ضروری است، پیش ‌بینی طوفان‌های گرمسیری و تخلیه‌ سریع مناطق در صورت بروز بلایای طبیعی اقیانوسی استفاده خواهد شد. پس از دوره‌ راه‌اندازی یک ساله، داده‌های خام این ماهواره توسط سازمان فضایی اروپا به صورت عمومی از طریق اینترنت در دسترس قرار می‌گیرد. به گفته‌ «کارن سن ژرمن» ماهواره سنتینل-۶ که در ارتفاع حدود ۱۳۳۳ کیلومتری زمین در مدار خود می‌چرخد، می‌تواند نشان دهد که چه میزان از افزایش سطح دریا ناشی از ذوب شدن یخ‌‌هاست و چه میزان از گسترش اقیانوس‌ها به دلیل گرم شدن کلی آنها حاصل می ‌شود. آژانس فضایی اروپا مسئول این ماهواره است که توسط شرکت “ایرباس” ساخته شده است. ناسا و آژانس فضایی اروپا ابزارهای این ماهواره را طراحی و تهیه کرده‌اند و ناسا مسئول عملیات پرتاب را به شرکت “اسپیس ایکس ” سپرد. موشک “فالکون ۹” این ماهواره را در مدار زیرین زمین قرار داد و بوستر موشک نیز با موفقیت فرود آمد. دوقلوی این ماهواره با نام سنتینل-۶بی هم در سال ۲۰۲۵ (۱۴۰۴ خورشیدی) به آن می‌پیوندد و این زوج با هم وظیفه دارند تا دانسته‌های بشر را از اندازه‌گیری‌‌های سطح دریا، که سابقه‌ای تقریبا ۳۰ ساله دارد گسترش دهند. ابزارهای موجود در این ماهواره‌ها همچنین داده‌های جوی را فراهم می‌کنند که پیش‌بینی‌های هواشناسی، مدل‌های آب‌ و هوایی و ردیابی طوفان‌ها را بهبود می‌‌بخشد. ماموریت رصد زمین «سنتینل-۶»به نام مدیر پیشین بخش علوم زمین ناسا «مایکل فریلیک» نام‌گذاری شده است.

مقامات اسپانیا می‌گویند علت شکست عملیات پرتاب نخستین ماهواره رصدگر این کشور، خطای انسانی بوده است. روزنامه ال‌پائیس، چاپ مادرید روز چهارشنبه ۱۸ نوامبر (۲۸ آبان) با اعلام این خبر بر مبنای گزارش آژانس فضایی اروپا نوشت که بقایای دو ماهواره‌ای که روز سه شنبه در مدار قرار نگرفت، در منطقه‌ای خالی از سکنه در قطب شمال سقوط کرده است. موشک ماهواره‌بر ایتالیایی «وگا» که قرار بود نخستین ماهواره رصدگر اسپانیایی به نام «سئوسات انجنیو» را به همراه یک ماهواره فرانسوی به نام «تارانیس» در مداری در ارتفاع ۶۷۰ کیلومتری زمین مستقر کند، تنها هشت دقیقه پس از برخاستن به دلیل اختلال در موتور، از مسیر خود منحرف شد و سقوط کرد. عملیات پرتاب این موشک که با پشتیبانی آژانس فضایی اروپا برنامه‌ریزی شده بود، از پایگاه فضایی کورو واقع در گویان فرانسه انجام شد. کار طراحی، ساخت و پرتاب ماهواره اسپانیایی ۱۰ سال طول کشیده و ۲۰۰ میلیون یورو هزینه برده بود و مسئولان پروژه اکنون می‌گویند اتصال جابجای کابل‌های موتور موشک، سبب سقوط آن و از بین رفتن این ماهواره شده است. رولان لاژیه، مدیر ارشد فنی شرکت فرانسوی «آریان اسپیس» که مسئول عملیات پرتاب این موشک بود، روز سه شنبه در یک نشست مطبوعاتی گفت موشک پس از پرتاب به دلیل «لرزش شدید»، کنترل خود را از دست داده و قادر به رساندن ماهواره‌ها به مدار نبوده است. به دنبال شکست عملیات پرتاب، مهندسان سنجش داده‌های تله‌متریک و مشخصات فنی موشک را آغاز کردند. آنها متوجه شدند که هنگام مونتاژ طبقات بالایی موتور، سیم‌های سامانه کنترل و رانش ضد جاذبه، معکوس وصل شده است. این بدان معنی بود که موتورهایی که مسیر موشک را کنترل می‌کنند به درستی کار نکرده‌اند. لاژیه گفت این مشکل به دلیل «خطای انسانی» در مراحل مونتاژ بوده است، نه در زمان طراحی موشک. شرکت آریان اسپیس و آژانس فضایی اروپا نیز کمیسیون مشترکی برای تحقیق در مورد جزئیات بیشتر علت خرابی و نیز برای توصیه‌های اصلاحی تشکیل داده‌اند. موشک وگا در تاریخ ۱۰ ژوئیه امسال (۲۰ تیر) نیز یک بار دیگر دچار سانحه شده و نتوانسته بود مأموریت انتقال ماهواره امارات متحده عربی به فضا را انجام برساند. با این حال مسئولان شرکت سازنده وگا می‌گویند حادثه روز سه شنبه ارتباطی با رویداد قبلی ندارد. رولان لاژیه روز سه شنبه گفت سانحه قبلی به دلیل وجود مشکل دیگری در موشک وگا بوده که برطرف شده است. به گفته مسئولان آژانس فضایی اروپا، ماهواره اینجنیو اسپانیا بیمه نبوده و در نتیجه شکست پروژه پرتاب این ماهواره، زیان مالی بزرگی به بار آورده است. ماهواره قادر بود طی سه روز از هر نقطه روی زمین عکس بگیرد و سالانه هشت بار کل قلمرو اسپانیا را پوشش دهد. عکس‌های گرفته شده با این ماهواره قرار بود برای نقشه‌برداری، کشاورزی، مدیریت منابع طبیعی (ارتفاع آب پشت سد و ...)، شرایط اضطراری و امنیتی استفاده شود.

شرکت اسپیس‌ایکس (SpaceX) در دومین مأموریت سرنشین‌دار فضاپیمای کرو دراگون (Crew Dragon) خود سه فضانورد ناسا و یک فضانورد ژاپنی را به ایستگاه فضایی بین‌المللی اعزام کرد. این مأموریت روز دوشنبه ۱۶نوامبر (۲۶آبان) ساعت ۰۳:۵۷ به‌وقت گرینویچ توسط حامل فضایی فالکون-۹ (Falcon-9) از پایگاه فضایی کندی (Kennedy) در ایالت فلوریدا انجام شد. طی عملیات مذکور مایکل هاپکینز (Michael Hopkins)، ویکتور گلوور (Victor Glover)، شانون واکر (Shannon Walker)، فضانوردان ناسا، به‌همراه سوئیچی ناگوچی (Soichi Noguchi)، فضانورد ژاپنی، به ایستگاه فضایی منتقل شدند. این فضانوردان قرار است حدود ۶ ماه در ایستگاه مذکور به‌ انجام فعالیت‌های تحقیقاتی و سایر مأموریت‌ها بپردازند. انجام این مأموریت به‌دلیل شرایط نامساعد آب و هوا با ‌تأخیر مواجه شده بود. انتظار می‌رود کرو دراگون پس از سفری ۲۷ ساعته به ایستگاه فضایی متصل شود. در‌‌صورتی‌که این کپسول در زمان برنامه‌ریزی‌شده و بدون تأخیر پرتاب می‌شد، پس از ۸ ساعت به ایستگاه متصل می‌گردید؛ چرا که ایستگاه فضایی در موقعیتی قرار می‌گرفت که کپسول می‌توانست در زمان بسیار کوتاه‌‌تری برای اتصال با آن تنظیم شود. اکنون اما نیاز به انجام مانورهای بیشتری برای این منظور است. در مه سال جاری میلادی و طی اولین پرواز سرنشین‌دار کرو دراگون، فضانوردان آمریکایی شامل دو فضانورد ناسا پس از قریب به ۱۰ سال وابستگی به فضاپیماهای روسی، از خاک آمریکا به ایستگاه فضایی اعزام شدند. مأموریت روز یکشنبه اولین پرواز عملیاتی اسپیس‌ایکس برای ناسا محسوب می‌شود؛ چرا که ناسا در مأموریت‌های کرو دراگون می‌تواند تا چهار فضانورد را به فضا بفرستند و مأموریت قبلی فقط شامل دو فضانورد می‌شد. فضانوردان جدید طی مأموریت‌های اکسپدیشن ۶۴ (Expedition 64) ایستگاه فضایی که در حال حاضر در جریان است و مأموریت بعدی یعنی اکسپدیشن ۶۵ در این ایستگاه حضور خواهند داشت. هاپکینز با ۵۱ سال سن که در این عملیات فرماندهی کرو دراگون را برعهده داشت، در سال ۲۰۰۹ به عضویت ناسا درآمد و تاکنون در دو مأموریت ایستگاه فضایی حضور داشته که مجموعاً حدود ۱۶۶ روز را در فضا گذرانده است. واکر ۵۵ ساله نیز یک فیزیکدان است و تاکنون دو بار به ایستگاه فضایی اعزام شده که شامل ۱۶۳ روز حضور در فضا می‌شود. وی درسال ۲۰۰۴ توسط ناسا به‌عنوان فضانورد این آژانس فضایی انتخاب شد. گلوور ۴۴ ساله دیگر فضانورد این مأموریت است که اولین حضور خود در ایستگاه فضایی را تجربه خواهد کرد. وی در سال ۲۰۱۳ توسط ناسا به‌عنوان فضانورد انتخاب شد. ناگوچی نیز فضانورد آژانس کاوش‌های هوافضای ژاپن (JAXA) بوده و تاکنون دو بار به ایستگاه فضایی اعزام شده است. این فضانورد ۵۵ ساله اولین مأموریت فضایی خود را در یکی از مأموریت‌های فضاپیمای شاتل تجربه کرد و تاکنون در مجموع ۱۷۷ روز را در فضا سپری کرده است. کرو دراگون یک کپسول سر‌نشین‌دار قابل استفاده مجدد است که حدوداً ۹.۵ تُن وزن داشته و قادر به حمل ۷ فضانورد به ایستگاه فضایی می‌باشد. ارتفاع این فضاپیما ۸.۱ متر و قطر آن ۴ متر بوده و کار طراحی و ساخت آن از سال ۲۰۱۴ با ۲.۶ میلیارد دلار سرمایه‌گذاری ناسا آغاز شده بود. کرو دراگون اولین فضاپیمای تجاری محسوب می‌شود که فضانوردان را به فضا منتقل کرده است / اسپاش

یک شرکت کانادایی تصمیم دارد با ارسال ماهواره هایی به مدار زمین، ترافیک فضایی را رصد و احتمال برخورد ماهواره ها و زباله ها را به مشتریانش اطلاع رسانی کند. به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از گاردین، شرکت کانادایی «نورث استار »(NorthStar Earth ans Space) با «تالز آلنیا اسپیس» قراردادی امضا کرده تا ۳ ماهواره از سیستم رصد ترافیک فضایی «اسکای لارک» را بسازد. همچنین شرکت آمریکا «لئو استلا» نیز بر فرایند نهایی سرهم کردن قطعات ماهواره نظارت می کند. سیستم اسکایلارک یک خوشه کوچک است که در نهایت ۱۲ ماهواره را در بر می گیرد. نورث استار نخستین شرکت تجاری است که ترافیک فضایی را از فضا رصد می کند. این سرویس احتمال برخورد میان ماهواره های فعال و غیر فعال و همچنین وجود زباله های فضایی بزرگ را به کاربران خود هشدار می دهد. همچنین از آنجا که ماهواره های این سیستم در مدار زمین قرار می گیرند، بهتر از ایستگاه های زمینی قادر به رصد ترافیک فضایی هستند. قرار است این سه ماهواره در ۲۰۲۲ میلادی به مدار زمین پرتاب شوند. ۹ ماهواره باقیمانده سیستم نیز طی دو سال بعدی به فضا فرستاده می شوند. این درحالی است که با ارسال ماهواره های جدید به فضا به خصوص مگا خوشه ماهواره های اینترنتی استارلینک( متعلق به اسپیس ایکس) و پروژه کوییپر آمازون، ارائه چنین سرویسی اهمیت می یابد. پیش بینی می شود در دهه آینده بیش از ۵۰ هزار ماهواره به مدار زمین ارسال شوند.

استارت‌آپ آمریکایی اگزوترا (ExoTerra Resources) قصد طراحی یک مرحله فوقانی برای حامل‌های فضایی پرتابی از هواپیما طراحی کند تا آن‌ها را قادر سازد محموله‌ها را به مدارهایی بالاتر از لئو منتقل نمایند. این مرحله فوقانی به‌عنوان پیشران الکتریکی خورشیدی عمل می‌کند و در پرتاب‌های افقی حامل لانچر وان (LauncherOne) شرکت آمریکایی ویرجین اوربیت (Virgin Orbit) به مدار لئو، برای انتقال محموله به مدارهای ژئو و مدارهای بالاتر از آن مانند مدار ماه و مریخ استفاده می‌شود. ابزار یادشده که تحت برنامه SBIR (سرواژه Small Business Innovative Research) ناسا برای حمایت از شرکت‌های کوچک طراحی می‌گردد، قادر به حمل ۱۸۰ کیلوگرم محموله به مدار ژئو و ۱۵۰ کیلوگرم محموله به مدار ماه خواهد بود. حامل فضایی پگاسوس (Pegasus) شرکت (Northrop Grumman) که آن هم از هواپیما پرتاب می‌شود، تاکنون قادر به حمل محموله تا مدارهای بالاتر از لئو نبوده است. مقامات ویرجین اوربیت می‌گویند تقاضاهای فراوانی برای انتقال محموله به مدار ژئو و حتی مدار ماه و مریخ وجود دارد. این شرکت سال گذشته میلادی از ارسال ماهواره‌های کوچک یک شرکت لهستانی به‌سوی مریخ در سال ۲۰۲۲ خبر داده بود. ویرجین اوربیت در تلاش برای پرتاب لانچر وان از هواپیماست که البته مدتی پیش در اولین مأموریت خود برای این منظور ناکام ماند. حامل فضایی مذکور از هواپیمای اصلاح‌شده بوئینگ ۷۴۷ این شرکت موسوم به «دختر کیهانی» (Cosmic Girl) در آسمان رها می‌شود. لانچر وان یک پرتابگر دو مرحله‌ای است که قبل از پرتاب توسط هواپیمای حامل تا ارتفاع ۳۵ هزار پایی بالا برده می‌شود و بدین وسیله از محدودیت‌های آب و هوایی و محدودیت‌های دیگری که معمولاً گریبان‌گیر پایگاه‌های پرتاب می‌شود، می‌گریزد. موتور سوخت مایع این پرتابگر، ‌پس از جدایی از هواپیما فعال شده و نیرویی معادل ۷۳۵۰۰ پوند تراست تولید می‌کند. موتور مرحله دوم آن نیز با نیروی پیشران ۵۰۰۰ پوند، ماهواره را در مدار قرار می‌دهد. پرتابگر لانچر وان بسته به محل پرتاب آن می‌تواند یک محموله ۳۰۰ یا ۴۰۰ کیلوگرمی را در مدار خورشید آهنگ قرار دهد. ناسا برنامه SBIR را طی سه فاز طرح‌ریزی کرده است. فاز اول که طی آن طرح‌های پیشنهادی توسط شرکت‌ها برای تخصیص بودجه، به‌میزان حداکثر ۱۲۵ هزار دلار برای هر طرح، برای مدت ۶ ماه انتخاب می‌شوند. این مرحله بر ارزیابی صلاحیت‌های علمی، فنی، تجاری و امکان‌سنجی طرح پیشنهادی تمرکز دارد. در فاز دوم، شرکت‌ها طرح‌های خود را توسعه داده، آزمایش کرده و به ناسا تحویل می‌دهند. قراردادهای این فاز با حداکثر اعتبار ۷۵۰ هزار دلار برای ۲۴ ماه ادامه دارد. در فاز سوم نیز تجاری‌سازی فناوری‌ها و خدماتی صورت می‌گیرد که از مراحل قبل تأیید شده‌اند. قراردادهای این فاز از منابع دیگری غیر از برنامه SBIR تأمین می‌شود. اگزوترا نیز برای طراحی این پروژه ۱۲۵ هزار دلار از ناسا دریافت کرده است. / اسپاش

اسپیس ایکس ۶۰ ماهواره اینترنتی استارلینک را به مدار زمین فرستاد. این هجدهمین عملیات پرتاب اسپیس ایکس در سال ۲۰۲۰ میلادی بود. به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از اسپیس، اسپیس ایکس به طور موفقیت آمیز یک محموله از ماهواره اینترنتی استارلینک را به مدار زمین فرستاد. پس از پرتاب موشک، قسمت اول آن نیز به طور موفقیت روی دریا فرود آمد. طی این عملیات روز گذشته یک موشک فالکون ۹ همراه ۶۰ ماهواره استارلینک از مقر فضایی کندی به فضا پرتاب شد. حدود ۹ دقیقه پس از پرتاب، بوستر اول موشک به زمین بازگشت و روی یکی از پهپادکشتی های اسپیس ایکس در اقیانوس آتلانتیک فرود آمد. این بوستر تاکنون ۶ بار به فضا پرتاب شده است. البته بوستر دوم موشک پرتاب شده نیز به همین دفعات به مدار زمین سفر کرده است. مأموریت دیروز هجدهمین عملیات پرتاب اسپیس ایکس در سال ۲۰۲۰ میلادی و نود و پنجمین پرتاب موشک فالکون ۹ به حساب می‌آید. اسپیس قصد دارد با ارسال استارلینک به فضا، شبکه ای از اینترنت ماهواره‌ای پر سرعت در سراسر جهان فراهم کند.

ماهواره ایرانی فجر، از آن دست ماهواره‌هایی بود که با تلاش گروه فضایی صاایران ضمن همکاری با بخش خصوصی و دانشگاهی کشور توسعه پیدا کرد. به گزارش خبرنگار فناوری خبرگزاری دانشجو، ماهواره فجر به عنوان اولین ماهواره با ماموریت انتقال مداری کشور با قابلیت تغییر مدار ۲۵۰ تا ۴۵۰ کیلومتر بیضوی به مدار ۴۵۰ کیلومتر دایره‌ای با استفاده از پیشبرنده گاز سرد (تراست گاز سرد) بود که سبب افزایش طول عمر ماهواره به یک و نیم سال می‌شد. این ماهواره از حیث قابلیت تغییر مداری با سه ماهواره امید، رصد و نوید که قبلا در مدار قرار گرفته بودند، متفاوت است و با کمک میکروموتور‌هایی که روی آن تعبیه شده بود، توانست مدار گردش خود را ارتقا دهد. ماهواره فجر توسط گروه فضایی شرکت صنایع الکترونیک ایران (صاایران) و با همکاری بخش‌های خصوصی و دانشگاهی کشور توسعه یافته بود. این ماهواره درواقع، مدل پیشرفته‌تر ماهواره امید بود که ۵۰ کیلوگرم وزن داشت و از قابلیت‌های یک رادار حرفه‌ای برخوردار بود و از سلول‌های خورشیدی برای شارژ باتری و تولید توان و قرارگیری در مدار‌های بالاتر استفاده می‌کرد. ماموریت این ماهواره به غیر از انتقال مداری، عکسبرداری با قابلیت تفکیک هزار تا ۵۰۰ متر برای نقشه‌برداری و هواشناسی و ماموریت‌های تحقیقاتی عنوان شد. گفتنی است که محدودیت موشک‌های حامل ماهواره ایران باعث شده تنها امکان قرار دادن ماهواره در مدار‌های پایین را وجود داشته باشد، از این رو این کشور اقدام به ساخت ماهواره با قابلیت تغییر مداری کرد. از سوی دیگر، ماهواره فجر به دلیل اینکه از رانشگر گاز سرد کمک می‌گرفت، توانست ارتفاعش را افزایش دهد و همین امر موجب کاهش هزینه پرتاب و افزایش ماندگاری ماهواره در فضا شد و می‌توانست از حدود سه ماه در ماهواره‌های قبلی به یک سال و نیم برسد. این ماهواره دارای سامانه GPS بود و می‌توانست موقعیت آن را هر لحظه در فضا مشخص کند. ماهواره فجر همچنین قابلیت مانورمداری و تصویربرداری را نیز داشت.

ماهواره ایرانی پارس یک با پایان یافتن مراحل آزمایش های فنی آماده پرتاب به فضا شد و در اختیار سازمان فضایی ایران قرار گرفت. دکتر مرتضی براری معاون وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات و رئیس سازمان فضایی ایران با تأیید این خبر، درباره مهم‌ترین اقدامات حوزه فضایی کشور در یک‌سال اخیر به ایرنا گفت: از آغاز برنامه ۱۰ ساله دوم فضایی، توسعه متوازن ارکان حوزه فضایی را در دستور کار قرار دادیم و در هر دو حوزه بالادست و پایین دست برنامه‌هایی را به ‌صورت کوتاه مدت و بلند مدت تدوین کردیم. وی افزود: برای تحقق تمام برنامه‌ریزی‌های انجام شده، کارگروه‌های مختلف تشکیل شد و خوشبختانه با تلاش در حوزه فضایی و علیرغم شیوع ویروس کووید ۱۹، با رعایت پروتکل‌های بهداشتی، تمام برنامه‌ها مطابق با جدول برنامه زمان‌بندی در حال پیشرفت است. وی خاطرنشان کرد: در حوزه پایین دست و حوزه خدمات فناوری فضایی پس از شکل‌گیری استارت‌آپ‌ها هم اکنون شاهد به بلوغ رسیدن‌شان هستیم. با برگزاری رویدادهای مختلف توانمندسازی توسط سازمان فضایی، این استارت‌آپ‌ها علاوه توسعه دانش فنی خود توانسته‌اند بازارهای مورد هدف خود را هم شناسایی و برای ورود به آن‌ها اقدام کنند.براری اظهار داشت: در حوزه بالادست و توسعه فناوری هم پروژه‌های ماهواره‌ای با سرعت در حال پیشرفت است و گام به گام در حال تحقق اهداف سند چشم انداز هستیم. به تازگی هم تست‌های ماهواره پارس ۱ به سرانجام رسید و به‌زودی تحویل سازمان فضایی خواهد شد. دیگر پروژه‌ها هم مطابق با برنامه و بدون هیچ تأخیر زمانی در حال پیشرفت است. وی گفت: یکی از راهبردهای جدید که آن را در دستور کار قرار داده‌ایم، تسهیل‌گری برای ورود و سرمایه گذاری بخش خصوصی در حوزه فضایی است. بسیار امیدوارکننده است که شرکت‌ها و نهادهای توانمند برای ورود به این عرصه در حوزه زیرساخت‌ها و اپراتوری اعلام آمادگی کرده‌اند و فرآیندهای نهایی خود را طی می کنند. رئیس سازمان فضایی کشور تصریح کرد: این مسیری که آغاز شده بدون هیچ توقفی تا به نتیجه رسیدن اهداف آن پیگیری خواهد شد تا کشور از ثمرات آن بهره‌مند شود. در حوزه خدمات هم همچون گذشته با سیاست‌ها و راهبردهایی که تدوین شده است به دنبال رونق بازار این کسب و کارها هستیم. در پی فعالیت‌ها و برنامه‌های ترویجی که سال گذشته برگزار کردیم، احساس نیاز به خدمات کسب و کارهای این حوزه در بخش‌های مختلف مدیریتی کشور هم ایجاد شده است. وی با اشاره به اینکه موتور آرش که توسط پژوهشگاه فضایی ایران طراحی و ساخته شده در حال طی کردن تست‌های نهایی خود است، افزود: استارت‌آپ‌های حوزه فضایی در حال رسیدن به بلوغ دانشی هستند. براری با بیان این مطلب خاطرنشان کرد: در ایام کرونا الگوریتم پایش آتش سوزی استارت‌آپ تیزنگر مورد تایید آژانس فضایی اروپا قرار گرفت و هم اکنون توسط این آژانس و با نام ایرانی در حال بهره برداری است. دیگر استارت‌آپ‌ها هم با توسعه دانشی که داشته‌اند، در حال جذب بازارهای خود هستند. این مسیر، نویدبخش آینده‌ای درخشان برای آن‌ها خواهد بود. همچنین آنها موفق به کسب مجوز دانش‌بنیانی شدند و اکنون مسیر خود را با جدیت بیشتر طی می‌کنند.

چین ماهواره دیگری از سری ماهواره‌های سنجشی گائوفن (Gaofen) را توسط ماهواره‌بر لانگ مارچ-۳بی (Long March-3B)‌ در مدار ژئو قرار داد. این ماهواره موسوم به گائوفن-۱۳ روز یکشنبه ۱۱اکتبر (۲۰مهر) ساعت ۱۶:۵۷ به‌وقت گرینویچ از پایگاه فضایی ژیچانگ (Xichang) در جنوب غربی چین به فضا پرتاب شد. گائوفن-۱۳ مانند سایر ماهواره‌های گائوفن، تحت برنامه دولتی «سامانه رصد زمین با وضوح بالای چین» (China High-definition Earth Observation System به‌اختصار CHEOS) به فضا پرتاب شده‌ است. برنامه CHEOS در سال ۲۰۱۰ توسط دولت چین و به‌منظور ارتقای قابلیت‌های سامانه رصد زمین این کشور به‌تصویب رسید. از ماهواره گائوفن-۱۳ اطلاعات چندانی منتشر نشده، اما گمان می‌رود شبیه به ماهواره گائوفن-۴ باشد. گائوفن-۴ تا پیش از این پرتاب تنها ماهواره سری گائوفن بود که مدار ژئو قرار داشت. سایر ماهواره‌های این سری در مدار لئو قرار گرفته‌اند. گائوفن-۴ با وزنی معادل ۴۶۰۰ کیلوگرم و طول عمر ۸ سال توسط آکادمی فناوری فضایی چین(CAST) ساخته شده است. هدف از پرتاب این ماهواره‌ها به‌طور کلی گردآوری داده‌های تقریباً در لحظه و در همه نوع شرایط آب و هوایی برای مقاصد غیرنظامی عنوان شده؛ داده‌هایی که گفته می‌شود عمدتاً برای مقاصد نقشه‌برداری از زمین، برنامه‌ریزی شهری، طراحی شبکه‌های جاده‌ای، کشاورزی و همچنین امدادرسانی در شرایط بلایای طبیعی مورد استفاده قرار می‌گیرند. لانگ مارچ-۳بی که در این مأموریت از آن استفاده شد، یک ماهواره‌بر سه مرحله‌ای است که قابلیت چهار مرحله‌ای شدن را نیز دارد. این ماهواره‌بر توسط آکادمی فناوری حامل‌های فضایی چین (CALT) ساخته شده و با وزنی بالغ بر ۴۲۵ تُن، قادر به حمل ۱۱.۵ تُن محموله به مدار لئو و ۲ تُن محموله به مدار ژئو است. لانگ مارچ-۳بی دارای طول کلی ۵۴.۸ متر بوده، قطر مراحل اول و دوم آن ۳.۳۵ متر و قطر مرحله سوم آن ۳ متر است. ماهواره‌بر مذکور که دارای یک نسخه پیشرفته‌ موسوم به لانگ‌مارچ-۳بی.‌ای نیز می‌باشد، نخستین بار در سال ۱۹۹۶ به فضا پرتاب شد و با احتساب این عملیات تاکنون ۷۰ مأموریت را به‌انجام رسانده که در ۴ مورد آن ناموفق عمل کرده است. لانگ مارچ-۳بی از دی متيل هيدرازين نامتقارن (UDMH) و دی‌نیتروژن تتراکسید (Dinitrogen tetroxide) به‌عنوان سوخت بهره می‌برد و هر عملیات پرتاب آن بالغ بر ۷۰ میلیون دلار هزینه دربردارد.

مقامات ناسا و دیگر آژانس‌های فضایی در مورد پرتاب ماهواره جدیدی به نام "سنتینل-۶ مایکل فرایلیچ"(Sentinel-۶ Michael Freilich) طی یک جلسه رسانه‌ای در روز جمعه(۱۶ اکتبر) ساعت ۱۰ صبح به وقت منطقه زمانی شرقی(۱۷:۳۰ به وقت تهران) صحبت خواهند کرد. به گزارش ایسنا و به نقل از ناسا، این پرتاب برای روز سه شنبه ۱۰ نوامبر برنامه ریزی شده است. جلسات مطبوعاتی به طور مستقیم در تلویزیون ناسا و وبسایت و همچنین یوتیوب، فیسبوک و توییتر ناسا پخش خواهد شد. ناسا می‌گوید که هدف اساسی سنتینل-۶ اندازه گیری سطح اقیانوس‌ها است. ناسا می‌گوید که هر روز پرتاب ماهواره انجام نمی‌شود بنابراین جمع آوری اطلاعات مفیدتر درباره اقیانوس‌ها و جو بسیار مهم است. سنتینل-۶ حاصل همکاری ایالات متحده و اروپا است. سنتینل-۶ یکی از دو ماهواره‌ای است که مأموریت کوپرنیکس سنتینل-۶/جیسون-سی اس را تشکیل می‌دهد. همچنین قرار است در این ماموریت اطلاعاتی جمع‌آوری شود تا به پیش‌بینی هوا، تغییرات دما در جو و رطوبت بپردازد. در این پروژه از دو ماهواره تحت عناوین "سنتینل-۶آ" و "سنتینل-۶بی" استفاده خواهد شد که به فاصله پنج سال از هم پرتاب خواهند شد. تا سال ۲۰۳۰ میلادی، ماموریت سنتینل-۶/جیسون-سی اس سابقه ۴۰ ساله سطح آب دریا را بررسی خواهد کرد و برای ناسا و آژانس فضایی اروپا اطلاعاتی دقیق‌تر و حساس‌تر راجع به رفتار انسان‌ها برای تغییر زمین و آب‌وهوا فراهم خواهد کرد. ماموریت سنتینل-۶/جیسون-سی اس به دنبال چهار ماموریت ماهواره‌ای دیگر است که با همکاری ناسا و آژانس فضایی اروپا انجام شده است. این چهار ماموریت "TOPEX/Poseidon"، Jason-۱" ،" Ocean Surface Topography/Jason-۲" و "Jason-۳" بودند و طی سه دهه گذشته افزایش سطح اقیانوس‌ها را اندازه‌گیری کردند. این ماهواره‌ها اطلاعاتی را جمع‌آوری کردند که نشان می‌دهد هر ساله سطح دریاها ۰.۱ اینچ افزایش پیدا می‌کنند. براساس اندازه‌گیری‌های تخمین زده شده تا آخر قرن جاری، سطح آب دریاها حدود ۳ و نیم متر افزایش خواهد یافت. ماهواره سنتینل-۶ همچنین با استفاده از GNSS-RO(سیستم ناوبری جهانی ماهواره - رادیو پنهان) اعماق جو زمین را بررسی خواهد کرد. GNSS-RO سیگنال‌های رادیویی ماهواره‌های ناوبری را برای اندازه گیری خصوصیات فیزیکی جو ردیابی خواهد کرد. این ماهواره به احترام مدیر سابق بخش علوم زمین ناسا، مایکل فرایلیچ نامگذاری شده است. سخنرانان این جلسه مطبوعاتی به ترتیب عبارتند از: "توماس زوربوچن"(Thomas Zurbuchen)، مدیر ماموریت‌های علمی ناسا در دفتر مرکزی آژانس در واشنگتن "پیر دلساکس"(Pierre Delsaux) معاون کل سازمان فضایی اروپا در بروکسل "جوزف اشباخر"(Josef Aschbacher)، مدیر برنامه‌های رصد زمین در آژانس فضایی اروپا در ایتالیا "کارن اس.تی ژرمن"(Karen St. Germain) ، مدیر بخش علوم زمین ناسا در واشنگتن "آلیان راتیر"(Alain Ratier)، مدیر کل سازمان اروپایی بهره‌برداری از ماهواره‌های هواشناسی در آلمان "پاراگ واز"(Parag Vaze) مدیر پروژه در آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا در جنوب کالیفرنیا "نادیا وینوگرادووا-شیفر"(Nadya Vinogradova-Shiffer) دانشمند ستاد ناسا در واشنگتن "تیم دان"(Tim Dunn)، مدیر پرتاب برنامه خدمات پرتاب ناسا در مرکز فضایی کندی ناسا در فلوریدا شرکت در این رویداد برای رسانه‌های ایالات متحده و بین المللی آزاد است. رسانه‌هایی که مایلند در طول این رویداد از طریق تلفن سوالات خود را مطرح کنند، باید تا ساعت ۱۹:۳۰ به وقت منطقه زمانی شرقی(۳ بامداد به وقت تهران) پنجشنبه ۱۵ اکتبر نام خود و رسانه خود را به این آدرس ارسال کنند یا با شماره تلفن ۸۱۸-۳۹۳-۱۹۳۱تماس بگیرند. مدارک معتبر رسانه لازم است. رسانه‌ها و عموم مردم همچنین می‌توانند با استفاده از هشتگ SeingTheSeas در شبکه های اجتماعی در طول جلسه سوالات خود را بپرسند.

آژانس توسعه فضایی ایالات متحده آمریکا (SDA) روز دوشنبه پنج اکتبر (۱۴ مهر) اعلام کرد شرکت اسپیس‌ ایکس متعلق به ایلان ماسک میلیاردر آمریکایی برنده قراردادی به ارزش ۱۴۹ میلیون دلار برای ساخت ماهوارهای ردیاب موشک برای پنتاگون شده است. اسپیس‌ایکس، با فضاپیمابرهایی که قابلیت استفاده مجدد دارند و همچنین به ساخت کپسول‌های فضانوردی معروف است. این شرکت در حال افزایش تولید ماهواره‌‌های اینترنت فضایی برای پروژه استارلینک است. یک مقام آژانس توسعه فضایی ایالات متحده آمریکا گفت: «طبق قرارداد، اسپیس ایکس از کارخانه مونتاژ پروژه استارلینک خود در ردموند ایالت واشنگتن برای ساخت چهار ماهواره مجهز به سنسورهای مادون قرمز ردیاب موشک با زاویه دیده گسترده استفاده خواهد کرد.» شرکت فناوری ال۳ هریس L3 Harris Technologies Inc نیز ۱۹۳ میلیون دلار برای ساخت چهار ماهواره دیگر دریافت کرده است. انتظار می‌رود هر دو شرکت، ماهواره‌ها را برای پرتاب تا پاییز سال ۲۰۲۲ تحویل دهند. این برنامه بخشی از مرحله نخست برنامه آژانس توسعه فضایی ایالات متحده آمریکا برای تهیه ماهواره شناسایی و ردیابی موشک‌ها مانند موشک‌های بالستیک قاره پیما است که می‌توانند مسافت‌های طولانی را طی کنند و ردیابی و رهگیری آن‌ها چالش برانگیز است. شرکت اسپیس‌ایکس در سال ۲۰۱۹، مبلغ ۲۸ میلیون دلار از نیروی هوایی آمریکا برای استفاده از شبکه‌های ماهواره‌ای استارلینک برای آزمایش سرویس‌های رمزگذاری شده اینترنتی با تعدادی هواپیمای نظامی دریافت کرده بود.

شرکت اسپیس‌ایسکس روز سه‌شنبه سیزدهمین مجموعه ماهواره‌های اینترنتی‌اش را پس از تاخیری دو هفته‌ای به علت بدی آب‌وهوا به مدار زمین فرستاد. به گزارش همشهری آنلاین به نقل از لایوساینس موشک دومرحله‌ای فالکون ۹ در ساعت ۷:۲۹ صبح به وقت ساحل شرقی آمریکا (۱۱:۲۹ گرینیچ) از سکوی ۳۹A در مرکز فضایی کندی ناسا با محموله شامل ۶۰ ماهواره استارلینک به فضا پرتاب شد. تقریبا ۹ دقیقه بعد، مرحله اول موشک جدا شد و به زمین بازگشت و در یک سکوی شناور در اقیانوس اطلس فرود آمد. این پرتاب هفدهمین ماموریت اسپیس‌ایکس در سال ۲۰۲۰ و نودوچهارمین پرتاب فالکون ۹ تا به حال است. ناوگان موشک‌های شرکت اسپیس‌ایکس امسال بسیار مشغول بوده‌اند و رکوردهای جدیدی به جای گذاشته‌اند، از جمله پرتاب و فرودآوری یک موشک بوستر واحد برای ششمین بار. این پرتاب همچنین در هفته جهانی فضای ۲۰۲۰ انجام می‌گیرد که اثر ماهواره‌ها بر زندگی روزانه انسان‌ّ‌ها را گرامی می‌دارد. شرکت اسپیس‌ایکس اکنون نزدیک به ۸۰۰ ماهواره اینترنتی استارلینک را به مدار کره زمین فرستاده است. گرچه هدف اولیه این شرکت فرستادن ۱۴۴۰ ماهواره اینترنتی به فضا بود، اما بعدا این شرکت اعلام کرد که قصد دارد هزاران ماهواره بیشتر را پرتاب کند. ایلان ماسک، بنیان‌گذار و مدیر عامل اسپیس‌ایکس قبلا گفته بود که هنگامی شمار ماهواره‌ها به ۵۰۰ تا ۸۰۰‌تا برسد، ارائه اینترنت فضایی را می‌توان شروع کرد. کمیسیون فدرال ارتباطات آمریکا مجوز پرتاب ۱۲۰۰۰ ماهواره اینترنت پهن‌باند را به اسپیس‌ایکس داده است، اما این شرکت می‌گوید می‌خواهد این رقم را به ۳۰۰۰۰ برساند.

معاون طراحی و تضمین ماموریت پژوهشگاه فضایی ایران با بیان اینکه نمونه مهندسی ماهواره ناهید-۲ آماده تحویل است، گفت: طراحی و ساخت ماهواره "پارس-۱" به پایان رسیده است و تست‌های کیفیت سنجی و پروازی آن تحت نظارت سازمان فضایی انجام شده و تست‌های نهایی در حال انجام است و امیدواریم این ماهواره آماده تحویل برای پرتاب شود. دکتر علی جعفرصالحی در گفت‎‌وگو با ایسنا، با بیان این‌که پژوهشگاه فضایی بر اساس سند راهبردی و نقشه راه محصولی در حوزه فضایی دو ماموریت "مخابراتی" و "سنجش از دور" را دنبال می‌کند، افزود: این پژوهشگاه در حوزه مخابراتی ماهواره‌هایی در دست طراحی و ساخت دارد که به نتایجی رسیده است. وی ادامه داد: گام اول را پژوهشگاه فضایی در حوزه سنجش از دور با طراحی ماهواره سنجش از دور با موفقیت طی کرده است و این ماهواره سنجش از دور ما آماده تحویل برای پرتاب است، ضمن آنکه در زمینه بلوک انتقال مداری طراحی و ساخته شده و آماده پرتاب است. به گفته وی، بلوک انتقال مداری به منظور ارتقای مدار عملیاتی ماهواره‌ها کاربر دارد. جعفرصالحی توجه به توسعه فناوری‌های حوزه فضایی را از دیگر حوزه‌های تحقیقاتی این پژوهشگاه نام برد و یادآور شد: در این راستا پروژه‌های مختلفی را از ساخت المان، زیر ساخت و بسترهای تست در دستور کار قرار دادیم و برخی از این پروژه‌ها منحصر به فرد است که در کشور توسعه یافته و در حال ارائه خدمات است. معاون طراحی و تضمین ماموریت پژوهشگاه فضایی ایران TRL فناوری‌های تولید شده با کاربرد در ماهواره را بالاتر از ۶ و ۷ ذکر کرد و یادآور شد: اگر بتوانیم در قالب یک محصول ماهواره‌ در مدار قرار دهیم، می‌توانیم ادعا کنیم که چرخه بومی‌سازی ماهواره در کشور طی شده است. ماهواره‌های مخابراتی وی با اشاره به جزئیات ماهواره‌های ساخته شده در کشور، خاطر نشان کرد: ماهواره‌هایی که در کشور ساخته شده و سال‌های قبل آماده بهره‌برداری بود، ماهواره "ناهید-۱" (ماهواره مخابراتی) است. این ماهواره هم اکنون در اختیار پژوهشگاه فضایی ایران قرار دارد. معاون طراحی و تضمین ماموریت پژوهشگاه فضایی ایران خاطر نشان کرد: هر ۳ ماه یک بار تست‌های مورد نیاز برای اطمینان از عملکرد بر روی ماهواره ناهید- ۱ تحت نظارت سازمان فضایی اجرایی می‌شود. جعفرصالحی با اشاره به ماهواره مخابراتی "ناهید-۲" اظهار کرد: ما طراحی و ساخت این ماهواره را برنامه‌ریزی کردیم و نمونه مهندسی آن تحویل سازمان فضایی شده و نمونه کیفی آن نیز آماده تحویل است. وی با بیان اینکه بعد از تایید این فاز، این ماهواره وارد فاز طراحی مدل پروازی خواهد شد، ادامه داد: این ماهواره به عنوان گام‌های میانی رسیدن به ماهواره ژئو در پژوهشگاه فضایی طراحی شده است و دارای زیر سیستم پیشرانش است و می‌تواند مدار عملیاتی خود را ارتقا دهد. معاون طراحی و تضمین ماموریت پژوهشگاه فضایی ایران در این باره توضیح داد: معمولا پرتابگرهای ماهواره بخشی از ماموریت انتقالی را انجام می‌دهند و بخشی دیگر از این ماموریت بر عهده ماهواره است؛ از این رو زیر سیستم پیشرانش در ماهواره تعبیه شده و این اولین سیستم پیشرانش گرمی است که برای ماهواره در کشور طراحی و ساخته شده است. وی ابراز امیدواری کرد که در گام‌های بعدی با تقویت این سیستم پیشرانش بتوانیم به مدارهای بالا دست یابیم. ماهواره‌های سنجش دور در حوزه سنجش از دور نیز اولین گامی که بر اساس نقشه راه محصولی برداشته شد، طراحی و ساخت ماهواره "پارس-۱" است که این فاز با موفقیت انجام شده است. این محقق حوزه فضایی، ماهواره "پارس-۱" را جزو پیچیده‌ترین و عملیاتی‌ترین ماهواره‌هایی دانست که در کشور طراحی و ساخته شده و با توجه به تجهیز آن به محموله‌های نصب بر روی آن می‌تواند نیازهای ماموریتی متنوعی را پاسخگو باشد. جعفرصالحی، محموله سنجش از دور، دوربین رنگی با توان تفکیک‌پذیری ۱۵ متر، دوربین SWIR با توان تفکیک پذیری ۱۵۰ متر و دوربین TIR که دوربین حرارتی است با توان ۳۰۰ متر را از جمله محموله‌های نصب بر روی ماهواره "پارس-۱" نام برد و اظهار کرد: این ماهواره قادر است که مدار عملیاتی خود را حفظ کند، از این رو از زیر سیستم پیشرانش برخوردار است. به گفته این محقق، طراحی و ساخت ماهواره "پارس-۱" به پایان رسیده است و تست‌های کیفیت سنجی و پروازی آن تحت نظارت سازمان فضایی انجام شده و تست‌های نهایی در حال انجام است و امیدواریم این ماهواره آماده تحویل برای پرتاب شود. سامانه انتقال مداری وی با بیان اینکه سامانه انتقال مداری را در دستور طراحی و ساخت قرار دادیم، اظهار کرد: اولین گام برای طراحی و ساخت بلوک انتقال مداری با عنوان "سامان" برداشته شده و نمونه کیفی آن در حال تحویل‌گیری است و پس از آن ساخت نمونه پروازی را در دستور کار قرار خواهیم داد. معاون طراحی و تضمین ماموریت پژوهشگاه فضایی ایران خاطرنشان کرد: پس از انجام تست‌های نمونه پروازی و اطمینان از عملیات، آماده است که ماهواره عملیاتی را در مدار قرار دهد. جعفرصالحی با بیان اینکه بلوک انتقال مداری وظیفه انتقال مدار عملیاتی را بر عهده دارد، گفت: در گام نخست از ۴۰۰ کیلومتر به ۷ هزار کیلومتر و در گام‌های بعد به مدارات بالاتر خواهد رفت. هدف نهایی ما این است که این بلوک بتواند ماهواره را از مدار پارکینگ به مدار ژئو که ۳۶ هزار کیلومتر است، منتقل کند. راه‌اندازی آزمایشگاه آزمون یکپارچه معاون طراحی و تضمین ماموریت پژوهشگاه فضایی ایران راه‌اندازی آزمایشگاه آزمون یکپارچه را از دیگر اقدامات این پژوهشگاه دانست که درحال ارائه خدمات است و گفت: از زمانی که ماهواره ساخته می‌شود، تحت بارهای مختلفی از جمله حمل‌ونقل و بارهای استاتیکی و دینامیکی قرار می‌گیرد و در نهایت در زمانی که در فاز پرتاب قرار می‌گیرد، بارهای اکوستیکی و ارتعاشی و بارهای جدایش پرتابگر به آن وارد می‌شود. وی اضافه کرد: علاوه بر آن زمانی که ماهواره در مدار قرار می‌گیرد، نوسانات دمای بالایی را تجربه می‌کند؛ از این رو برای اطمینان از عملکرد ماهواره در طول دوره عملیات نیاز است این تست‌ها را به صورت شبیه‌سازی در آزمایشگاه انجام دهیم. جعفرصالحی یادآور شد: آزمایشگاه پژوهشگاه فضایی منحصر به فردترین آزمایشگاه است که قادر به ارائه خدمات در زمینه انجام تست‌های حرارتی، ارتعاشی، تست‌های مربوط به سازگاری الکترومغناطیسی، کنترل وضعیت و تست‌های خواص جرمی در داخل مرکز آزمون یکپارچه‌سازی پژوهشگاه فضایی است. وی اظهار کرد: رویکرد ما به ارائه خدمات آزمون یکپارچه سازی، ملی است؛ از این رو ما خدماتی را در پروژه ماهواره‌هایی چون "شریف"، "پیام" دانشگاه امیرکبیر و "ظفر" دانشگاه علم و صنعت و سایر ماهواره‌هایی که در دست طراحی و ساخت است، بر اساس استاندارد به‌روز فضایی ارائه کردیم. راه‌اندازی مرکز نوآوری معاون طراحی و تضمین ماموریت پژوهشگاه فضایی ایران از راه‌اندازی مرکز نوآوری در آینده نزدیک خبر داد و گفت: در این مرکز اقدام به شبکه‌سازی و استفاده از توان نخبگان، دانشمندان و شرکت‌های دانش‌بنیان خواهد شد و با حمایت مالی که با همکاری معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری صورت می‎گیرد، بتوانیم از این پتانسیل برای توسعه فناوری‎‌های فضایی استفاده کنیم. جعفرصالحی با اشاره به فعالیت‌های این مرکز، اظهار کرد: فعالیت این مرکز در دو بخش از سوی پژوهشگاه و دانشگاه‌ها انجام می‌شود، به این صورت که ما پروژه‌های فضایی را به پروژه‌های ریزتری تعریف می‌کنیم تا اساتید بر اساس توانمندی‌هایی که دارند، این پروژه‌ها را اجرایی کنند. وی اضافه کرد: علاوه بر آن اساتید نیز دارای ارتباطاتی با محققان خارج از کشور هستند، ضمن آنکه دارای فرصت مطالعاتی هستند و پروژه‌های مشترکی با خارج از کشور دارند؛ از این رو هم مستقیم و هم غیر مستقیم از ظرفیت محققان خارج از کشور در این حوزه استفاده خواهد شد.

آژانس فضایی آمریکا قصد دارد موتور حامل‌های فضایی آینده خود را با بهره‌گیری از فناوری چاپگرهای سه‌بعدی و با اتخاذ روشی نوین بسازد. ناسا در قالب پروژه‌ای با نام RAMPT (سرواژه Rapid Analysis and Manufacturing Propulsion Technology) به‌دنبال توسعه روشی جدید برای چاپ سه‌بعدی قطعات موتور حامل‌ با استفاده از پودر فلز و لیزر است. این روش موسوم به DED (سرواژه Direct Energy Disposition) مزایای متعددی همچون کاهش هزینه و مدت زمان تولید را در پی خواهد داشت. درو هوپ (Drew Hope)، از مدیران ناسا، می‌گوید: «این فناوری به ما اجازه می‌دهد تا پیچیده‌ترین و گران‌ترین قطعات موتور حامل را با قیمت کمتری نسبت به گذشته توسعه دهیم. به‌علاوه، شرکت‌های فعال در حوزه هوافضا و سایر شرکت‌هایی که در صنایع پزشکی، حمل و نقل و زیرساخت فعالیت می‌کنند، امکان استفاده از آن را دارند.» یکی دیگر از مزیت‌های روش یادشده، تولید قطعات بزرگ و پیچیده از جمله نازل موتور و کانال‌های خنک‌کننده درون آن است. پاول گرادل (Paul Gradl)، از کارکنان ناسا، عنوان می‌کند: «ساخت نازل‌های موتور به‌روش معمول بسیار مشکل و زمان‌بر است. ما می‌توانیم هزینه و زمان ساخت نازل‌های مجهز به کانال‌های خنک‌کننده و دیگر قطعات مهم حامل را به‌طور قابل‌توجهی کاهش دهیم. روش جدید در واقع به ما اجازه می‌دهد تا قطعات بسیار بزرگ با ساختارهای درونی پیچیده‌ای را بسازیم که ساخت آن‌ها در گذشته بسیار دشوار بوده و یا امکان‌پذیر نبوده است.» تیم RAMPT ناسا به تازگی یکی از بزرگ‌ترین نازل‌های موتور حامل با قطر ۱۰۱.۶ سانتی‌متر و ارتفاع ۹۶.۵ سانتی‌متر را به‌وسیله چاپگر سه‌بعدی توسعه داد و امیدوار است در آینده قطعات دیگر را نیز به کمک این روش بسازد / اسپاش

تهران- ایرنا- دو نانوماهواره ساخت انگلیس که به اندازه یک جعبه کفش هستند، اواخر ماه جاری میلادی برای ردیابی حرکت کشتی‌ها در جهان به مدار زمین ارسال می‌شوند. به گزارش روز شنبه روزنامه دیلی میل، این ماهواره ها که با کمک یک هزینه دولتی شش میلیون پوندی ساخته شده اند، اواخر ماه جاری میلادی از یک موشک سایوز روسی پرتاب می شوند. این ماهواره ها به ناوگانی متشکل از بیش از ۱۰۰ شیء فضایی در مدار پایین زمین محلق خواهند شد که برای ردیابی محل کشتی ها و پیش بینی ترافیک اقیانوس های جهان با هم همکاری می کنند. این دو ماهواره که توسط شرکت Spire Global در انگلیس ساخته شده اند، بخشی از یک مجموعه متشکل از چهار ماهواره هستند که به الگوریتم یادگیری ماشینی برای ارزیابی زمان ورود کشتی ها به بنادر مجهزند. اولین جفت از این ماهواره ها روز ۲۴ سپتامبر (سوم مهر) توسط موشک سایوز پرتاب می شوند و انتظار می رود که دو ماهواره بعدی روز اول نوامبر (۱۱ آبان) با پرتابگر PSLV هند پرتاب شوند. این ماهواره های ساخت انگلیس توسط کارمندان شرکت Spire Global در مقر این شرکت در «گلاسگو» طراحی، ساخته، آزمایش و مونتاژ می شوند. این نانوماهواره ها به رغم اندازه کوچک خود که به اندازه یک جعبه کفش است و وزن کم که از وزن یک چمدان استاندارد بیشتر نیست از قابلیت ماهواره های معمولی نیز برخوردارند. «گراهام ترانوک»، مدیر اجرایی آژانس فضایی انگلیس، گفت که این نانوماهواره ها در کاری که می توانند انجام دهند بسیار قدرتمند هستند. این چهار ماهواره که توسط شرکت Spire Global ساخته شده اند، به عنوان «ابررایانه ها» در فضا توصیف شده اند که قدرت پردازش آنها بیش از یک ترافلاپ است.

چین دومین ماهواره سنجشی اپتیکال (نوری) سری گائوفن-۱۱ (Gaofen-11) را توسط ماهواره‌بر لانگ مارچ-۴بی (Long March-4B) در مدار قرار داد. این ماهواره روز دوشنبه ۷سپتامبر (۱۷شهریور) ساعت ۱۰:۲۷ به‌وقت گرینویچ از پایگاه فضایی تای‌یوآن (Taiyuan) به فضا پرتاب شد. ماهواره‌های گائوفن-۱۱ دارای قدرت تفکیک مکانی زیر ۱ متر بوده و از داده‌های آن‌ها عمدتاً برای تهیه نقشه‌برداری‌ از زمین، طراحی شبکه‌های جاده‌ای، برنامه‌ریز‌های شهری، برآورد محصولات زراعی و مقابله با بلایای طبیعی استفاده می‌شود. ماهواره اول سال ۲۰۱۸ توسط همین ماهواره‌بر به فضا پرتاب شده بود. ماهواره‌های‌ گائوفن-۱۱ در یک مدار بیضوی با ارتفاع اوج ۶۹۴ کیلومتر و حضیض ۲۴۸ کیلومتری از سطح زمین قرار دارند. ماهواره تازه‌ پرتاب‌شده از پروژه‌ای موسوم به «طرح کمربند و جاده» (Belt and Road Initiative) نیز پشتیبانی اطلاعاتی خواهد کرد. این طرح یک راهبرد توسعه زیرساخت جهانی می‌باشد که در سال ۲۰۱۳ توسط دولت چین برای سرمایه‌گذاری در ۷۰ کشور و سازمان بین‌المللی تصویب شد. از اهداف مهم این طرح که با نام یک کمربند یک جاده (One Belt One Road به اختصار OBOR) نیز شناخته می‌شود، توسعه دو مسیر تجاری «کمربند اقتصادی راه ابریشم» و «راه ابریشم دریایی» می‌باشد. گفتنی است ماهواره‌های گائوفن چین مجموعه‌ای از ماهواره‌های رصد زمین هستند که برای یک برنامه دولتی موسوم به CHEOS (سرواژه High-definition Earth Observation System) در مدار قرار می‌گیرند. هدف از پرتاب این ماهواره‌ها به‌طور کلی گردآوری داده‌های تقریباً در لحظه و در همه نوع شرایط آب و هوایی برای مقاصد غیرنظامی عنوان شده است. لانگ مارچ-۴بی که با نام چانگ‌ ژنگ-۴بی (Chang Zheng-4B) نیز خوانده می‌شود، یک ماهواره‌بر سه مرحله‌ای است که قادر به حمل ۴۲۰۰ کیلوگرم محموله به مدار لئو می‌باشد. طول کلی این ماهواره‌بر ۴۴.۱ متر بوده و حدود ۲۴۹ تُن وزن دارد. لانگ مارچ-۴بی که توسط آکادمی فناوری پروازهای فضایی شانگهای (Shanghai Academy of Spaceflight Technology به اختصار SAST) توسعه یافته، اولین بار در سال ۱۹۹۹ به فضا پرتاب شد و هزینه هر مأموریت آن در سال ۲۰۰۶ مبلغی معادل ۵۰ میلیون دلار اعلام شده است. ماهواره‌بر مذکور با احتساب این مأموریت تاکنون ۳۸ بار به فضا پرتاب شده که فقط در یک مورد شکست خورده است. این پرتاب ۳۴۵ اُمین مأموریت سری ماهواره‌برهای لانگ مارچ محسوب می‌شود / اسپاش

پکن- ایرنا- فضاپیمای آزمایشی قابل استفاده مجدد چین پس از دو روز فعالیت در مدار، امروز یکشنبه با موفقیت به محل فرود برنامه ریزی شده خود در زمین بازگشت. سازمان هوا فضا چین روز یکشنبه اعلام کرد این موشک روز جمعه بر روی یک موشک حامل لانگ مارچ ۲F از مرکز پرتاب ماهواره جیاچوان پرتاب شد. این فضاپیما به منظور انجام آزمایشات مرتبط با فناوری‌های بازگشت‌پذیر، دو روز در مدار باقی ماند و سرانجام امروز یکشنبه به محل پرتاب بازگشت. نکته جالب در مورد این پرتاب این است که هیچ تصویری از این سامانه، عملیات پرتاب و ... منتشر نشده و تنها به نقش حیاتی این ماموریت برای توسعه‌ نسل بعدی فناوری‌های فضایی اشاره شده است. با این پرتاب، ۳۴۴اُمین ماموریت به وسیله ماهواره‌برهای خانواده‌ لانگ‌مارچ و ۱۴اُمین ماموریت لانگ‌مارچ-۲اف رقم خورد.

چین طی مأموریتی محرمانه یک فضاپیما را توسط حامل فضایی لانگ مارچ-۲اف (Long March 2F) در مدار زمین قرار داد. در این عملیات که روز جمعه ۴سپتامبر (۱۴شهریور) ساعت ۰۵:۳۰ به‌وقت ساعت هماهنگ جهانی انجام گرفت، یک فضاپیمای آزمایشی با قابلیت استفاده مجدد از پایگاه فضایی جیکوان (Jiuquan) به فضا پرتاب شد. از این فضاپیما هیچگونه اطلاعات و یا تصاویری منتشر نشده، اما از آنجایی که چین پیش‌تر از پرتاب یک هواپیمای فضایی در سال ۲۰۲۰ خبر داده بود، گمان می‌رود این مأموریت برای همین منظور صورت گرفته باشد. این فضاپیما پس از انجام آزمایش‌ها، در محلی که از قبل برنامه‌ریزی شده روی زمین فرود می‌آید. چینی‌ها مدعی‌اند این مأموریت با اهداف استفاده صلح‌آمیز از فضا صورت می‌گیرد. در سال ۲۰۱۷ شرکت علوم و فناوری هوافضای چین (China Aerospace Science and Technology Corporation) از آزمایش فضاپیمایی با قابلیت استفاده مجدد در سال ۲۰۲۰ خبر داده بود که با ظاهری شبیه به یک هواپیما در مدار زمین پرواز خواهد کرد. مطابق اعلام این شرکت فضاپیمای مذکور می‌تواند افراد یا محموله‌ها را به مدار زمین منتقل کرده و به زمین بازگرداند. نگهداری از چنین فضاپیمایی آسان‌تر بوده و امکان انجام پروازهای فضایی متعدد و با هزینه کم را برای چین فراهم می‌آورد. در ماه‌های اخیر انجام برخی تغییرات روی لانگ مارچ-۲اف موجب گمانه‌زنی‌هایی مبنی بر انجام مأموریتی برای ارسال یک محموله متفاوت با استانداردهای همیشگی این حامل فضایی شده بود. همچنین شناورهای مخصوص رهگیری‌های فضایی موسوم به یوان‌وانگ (Yuanwang) در مناطقی از اقیانوس اطلس و آب‌های آزاد مستقر شده‌اند تا بتوانند از فرود یک فضاپیما پشتیبانی کنند که ظاهراً همین فضاپیما باشد. در حال حاضر نیروی هوایی آمریکا (U.S. Air Force) دارای یک هواپیمای فضایی مرموز موسوم به X-37B می‌باشد که از سال ۲۰۱۰ تاکنون چندین مأموریت سری را انجام داده است. X-37B که با عنوان OTV (سرواژه Orbital Test Vehicle) نیز شناخته می‌شود، از لحاظ ظاهری یک مدل کوچک‌شده از شاتل فضایی ناسا به‌نظر می‌رسد. از آنجایی که این هواپیمای فضایی بدون سرنشین است، فاقد کابین می‌باشد. X-37B دارای محفظه برای قرار گرفتن محموله‌ها مشابه شاتل‌هاست که با باز شدن درهای این محفظه، آرایه‌ای از پنل‌های خورشیدی نیز می‌تواند گسترده شود و از خورشید انرژی بگیرد؛ قابلیتی که در شاتل‌ها وجود نداشت. لانگ مارچ-۲اف که در این مأموریت از آن استفاده شد، یک حامل فضایی ۲ مرحله‌ای می‌باشد که توسط آکادمی فناوری‌ حامل‌ فضایی چین (China Academy of Launch Vehicle Technology) توسعه یافته است. این حامل فضایی با وزنی بالغ بر ۴۶۰ تُن قادر به حمل ۸۴۰۰ کیلوگرم محموله به مدار لئو است. طول کلی لانگ مارچ-۲اف ۶۲ متر و قطر هر دو مرحله آن ۳.۴ متر می‌باشد. حامل فضایی مذکور با احتساب این عملیات تاکنون ۱۴ بار به فضا پرتاب شده که در همه مأموریت‌ها موفق عمل کرده است. لانگ مارچ-۲اف که اولین پرواز خود را در سال ۱۹۹۹ تجربه نموده، از دی متيل هيدرازين نامتقارن (UDMH) و دی‌نیتروژن تتراکسید (Dinitrogen tetroxide) به‌عنوان سوخت بهره می‌برد / اسپاش

شرکت اروپایی آریان‌ اسپیس (Arianespace) تعداد ۵۳ ماهواره کوچک را توسط ماهواره‌بر وگا (Vega) در مدار خورشیدآهنگ قرار داد؛ مأموریتی که این ماهواره‌بر برای اولین بار پس از گذشت بیش از یک سال از شکست در پرتاب ماهواره اماراتی به‌انجام رساند. ماهواره‌های مذکور برای ۲۱ مشتری از ۱۳ کشور روز پنجشنبه ۳سپتامبر (۱۳شهریور) ساعت ۰۱:۵۱ به‌وقت گرینویچ از پایگاه فضایی گویان (Guiana) واقع در آمریکای جنوبی به فضا پرتاب شدند. این عملیات آغازی برای مأموریت‌های آتی ماهواره‌بر وگا موسوم به SSMS (سرواژه Small Spacecraft Mission Service) محسوب می‌شود. وگا طی این مأموریت‌ها و در هر بار پرتاب بیش از ۵۰ ماهواره کوچک و سبک (تا حداکثر ۵۰۰ کیلوگرم وزن) را با خود به فضا می‌برد. مأموریت‌های مذکور در راستای پاسخگویی به درخواست‌ها برای پرتاب‌های ارزان‌قیمت و به‌موقع صورت می‌گیرند. ماهواره‌های این عملیات پرتاب شامل ۷ میکروماهواره با وزن‌هایی بین ۱۵ تا ۱۵۰ کیلوگرم و ۴۶ ماهواره مکعبی کوچک با ابعادی بین 0.25U تا 6U می‌شوند. ماهواره‌های یادشده مأموریت‌های مختلفی از جمله مشاهده زمین، ارتباطات از راه دور و آزمایش فناوری‌ را انجام خواهند داد. ۲۶ ماهواره این مأموریت ماهواره‌های سنجشی داو (Dove) متعلق به شرکت آمریکایی پلنت لبز (Planet Labs) هستند. این ماهواره‌ها که از آن‌ها با نام فلاک (Flock) نیز یاد می‌شود، به صدها ماهواره یک منظومه ماهواره‌ای با همین نام می‌پیوندند. گروهی از ماهواره‌های داو با وزن حدوداً ۵ کیلوگرم در مدار خورشیدآهنگ قرار دارند؛ این دسته از ماهواره‌ها دارای عمر طراحی ۲ تا ۳ سال هستند. گروه دیگر آن‌ها از ایستگاه فضایی بین‌المللی در مدار قرار می‌گیرند که این دسته دارای عمر طراحی حدوداً یک سال می‌باشند. در این مأموریت همچنین ۱۲ ماهواره ارتباطاتی اسپیس‌بی (SpaceBEE) متعلق به استارت‌آپ آمریکایی سوارم (Swarm Technologies) در مدار قرار گرفتند. این ماهواره‌ها با ابعاد 0.25U به ۹ ماهواره دیگر این منظومه اضافه شدند؛ منظومه‌ای که مأموریت آن ارتباطات ماهواره‌ای دو طرفه و رله داده عنوان شده و قرار است در نهایت ۱۵۰ ماهواره را شامل شود. گفتنی است استارت‌آپ یادشده در زمینه اینترنت اشیاء فعالیت می‌کند و به‌دنبال ایجاد ارتباط میان حسگرها و دستگاه‌های با سرعت انتقال داده پایین از فضا است. محموله‌های دیگر این مأموریت شامل موارد زیر می‌شوند: - ماهواره ارتباطاتی ۱۳۸ کیلوگرمی ساخت شرکت آمریکایی مکسار (Maxar Technologies) که برای یک مشتری نامعلوم توسعه یافته است. - ماهواره ای‌سیل (Esail) که توسط شرکت‌ اروپایی لوکس‌اسپیس (Luxspace) توسعه یافته و شرکت‌ کانادایی اگزکت‌ارث (exactEarth) و شرکت بین‌المللی COM DEV به‌مرکزیت کانادا آن را اپراتوری می‌کنند. مأموریت این ماهواره با وزن ۱۱۲ کیلوگرم و عمر طراحی ۴ سال، پایش ترافیک دریایی عنوان شده است. ای‌سیل مجهز به سامانه شناسایی خودکار (AIS) بوده و از باس ماهواره‌ای تریتون-۲ (Triton-2) بهره می‌برد. - دو ماهواره تحقیق و توسعه ۴ کیلوگرمی به‌نام‌های سیمبا (SIMBA) و پیکاسو (PICASSO) که توسط مؤسسه هواشناسی سلطنتی بلژیک (Royal Meteorological Institute of Belgium) توسعه یافته‌ و اپراتوری می‌شوند. - ماهواره تحقیق و توسعه فی‌ست-۱ (PhiSat-1) که توسط دانشگاه پلی‌تکنیک کاتالونیا (Polytechnic University of Catalonia) اسپانیا توسعه یافته و آژانس فضایی اروپا (ESA) آن را اپراتوری می‌کند. این ماهواره که از آن با نام ΦSat-1 نیز یاد می‌شود، از هوش مصنوعی برای انجام مشاهدات زمین استفاده خواهد کرد. - ماهواره ارتباطاتی تارس (TARS) که دارای ابعاد 6U بوده و توسط شرکت AAC Clyde Space به‌مرکزیت سوئد توسعه یافته و استارت‌آپ کانادایی کپلر (Kepler Communications) آن را اپراتوری می‌کند. این استارت‌آپ در حال ایجاد یک منظومه ماهواره‌ای برای ارائه خدمات اینترنت اشیاء، ارتباطات M2M و ارتباطات بین ماهواره‌ای است. - ماهواره سنجشی OSM-1 CICERO با وزنی در حدود ۱۰ کیلوگرم که شرکت‌ آمریکایی ژئواپتیکس (GeoOptics) و شرکت OSM Group به‌مرکزیت نروژ آن را توسعه داده‌اند. اپراتورهای این ماهواره شرکت‌ آمریکایی سیسرو (Cicero Group) و OSM هستند. OSM-1 CICERO هشتمین ماهواره از یک منظومه ماهواره‌ای با همین نام می‌شود که ماهواره‌های آن از نوع انحطاط رادیویی (Radio occultation) هستند. این ماهواره‌ها سیگنال‌های سامانه‌های ماهواره‌ای ناوبری جهانی را هنگام عبور آن‌ها از جو زمین ارزیابی کرده و از آن‌ها برای انجام پیش‌بینی‌های آب و هوای زمین استفاده می‌شود. - ماهواره سنجشی GHGSat C1 که توسط آزمایشگاه پرواز فضایی (Space Flight laboratory) دانشگاه تورنتو (University of Toronto) کانادا توسعه یافته و شرکت کانادایی .GHGSat Inc آن را اپراتوری می‌کند. این ماهواره با ۱۵ کیلوگرم وزن و ۳ سال عمر طراحی از باس Nemo-V1 بهره می‌برد. پیش‌تر یک ماهواره از این نوع به فضا پرتاب شده و یک ماهواره دیگر این منظومه ماهواره‌ای نیز در آینده پرتاب خواهد شد؛ منظومه‌ای که مأموریت آن پایش وضعیت گازهای گلخانه‌ای است. - ماهواره سنجشی نمو-اچ‌دی (NEMO-HD) که توسط آزمایشگاه پرواز فضایی دانشگاه تورنتو کانادا توسعه یافته و همین نهاد به‌همراه مرکز فناوری‌ها و علوم فضایی کشور اسلوونی موسوم به Space-SI (سرواژه Slovenian Centre of Excellence for Space Sciences and Technologies) آن را اپراتوری می‌کنند. نمو-اچ‌دی یک ماهواره چندطیفی با کارآیی بالاست که دارای وزنی معادل ۶۵ کیلوگرم بوده و اولین ماهواره اسلوونی به‌حساب می‌آید. باس به‌کار رفته در این ماهواره از نوع Nautilus (یا Nemo-V2) می‌باشد. - ماهواره ۴ کیلوگرمی دیدو-۳ (DIDO-3) که توسط شرکت هلندی ISIS (سرواژه Innovative Solutions In Space) و شرکت سوئیسی اسپیس‌فارما (SpacePharma) ساخته شده و اسپیس‌فارما آن را اپراتوری می‌کند. این ماهواره‌ با هدف انجام آزمایش‌های مرتبط با ریزگرانش به فضا پرتاب شده است. گفتنی است اسپیس‌فارما دارای یک شعبه در رژیم صهیونیستی نیز می‌باشد. - ماهواره تایواک-۰۱۷۱ (Tyvak-0171) با ابعاد 6U که توسط شرکت آمریکایی تایواک (Tyvak Nano-Satellite Systems) برای یک مشتری نامعلوم توسعه یافته است. طی پرتاب مذکور چندین ماهواره کوچک دانشگاهی نیز در مدار قرار گرفتند. وگا یک ماهواره‌بر چهار مرحله‌ای یک بار مصرف است که دارای طول کلی ۳۰ متر می‌باشد و هر بار پرتاب آن ۳۷ میلیون دلار هزینه دربردارد. قطر مرحله اول آن ۳ متر و سایر مراحل آن ۱.۹ متر است. وگا با وزنی معادل ۱۳۷ تُن قادر به حمل ۱۴۵۰ کیلوگرم محموله به مدار خورشیدآهنگ می‌باشد. ماهواره‌بر یادشده که توسط شرکت ایتالیایی Avio توسعه یافته، برای اولین بار در سال ۲۰۱۲ به فضا پرتاب شده و با احتساب این پرتاب تاکنون ۱۵ مأموریت را به‌انجام رسانده که یک مورد از آن‌ها ناموفق بوده است. مراحل اول تا سوم این ماهواره‌بر سوخت جامد بوده و مرحله فوقانی آن از سوخت مایع بهره می‌برد.

آمریکا طی ماه اوت (مرداد) سال جاری اولین دوره از یک کارگاه آموزشی را به‌منظور ایجاد دسترسی افراد علاقه‌مند به صنعت ماهواره‌ برای ردیابی این پرنده‌های فضایی و دریافت سیگنال از آن‌ها برگزار کرد. کارگاه مذکور در نهایت قرار است با فراگیر کردن دسترسی به ماهواره‌ها، روش‌های هک کردن ماهواره‌ها توسط هکرها را بهتر شناسایی کرده و ایمنی اطلاعاتی آن‌ها را ارتقا بخشد. این کارگاه از طریق پروژه‌ای موسوم به NyanSat که توسط شرکت رد بالون (Red Balloon Security) طراحی شده، به‌صورت مجازی برگزار می‌شود و دو نهاد دولتی اداره دیجیتال دفاعی (U.S. Defense Digital Service) و نیروی هوایی ایالات متحده (U.S. Air Force) نیز در آن همکاری دارند. به‌گفته برت گلدستاین (Brett Goldstein)، مدیر اداره دیجیتال دفاعی، آن‌ها از این طریق قصد دارند ضمن شناسایی بهتر راه‌های نفوذ به ماهواره‌ها، اقدامات پیشگیرانه‌ای را جهت مقابله با اقدامات هکرها به‌کار گیرند. NyanSat شامل سه بخش سرگرم‌کننده و غیررقابتی می‌شود؛ ساختن آنتن ردیابی ماهواره‌ای، به‌کارگیری یک مودم و سپس شرکت در این رویداد. کارگاه مذکور به‌صورتی برگزار می‌شود تا طی آن شرکت‌کنندگان بتوانند با استفاده از تجهیزاتی ارزان‌قیمت و یک رایانه به ماهواره‌های مدار لئو دسترسی پیدا کرده و سیگنال‌هایی را از آن‌ها دریافت کنند. شرکت‌کنندگان در NyanSat در اصل یک ایستگاه زمینی کوچک می‌سازند تا ضمن ردیابی ماهواره‌ها و دریافت سیگنال از آن‌ها، با نحوه رمزگذاری داده‌ها آشنا شده و همچنین قادر به مشاهده تصاویر ماهواره‌ای باشند. آن‌ها می‌توانند از رادیوهای نرم‌افزار‌محور که ارزان و در دسترس هستند و همچنین برخی قطعات ساده دیگر برای ساخت ابزارهایی جهت اتصال به ماهواره‌ها استفاده کنند؛ ابزارهایی که به‌کارگیری آن‌ها بسیار ساده می‌باشد. یک ایستگاه زمینی NyanSat موقعیتش را از طریق جی‌پی‌اس و جهت‌گیری خود را از طریق واحد اندازه‌گیری داخلی (IMU) تشخیص می‌دهد. IMU به مجموعه‌ای از چندین حسگر اطلاق می‌شود که شامل قطب‌نما، ژیروسکوپ و شتاب‌سنج است. زمانی که مختصات مورد نظر وارد می‌شوند، آنتن به‌صورت مکانیکی حرکت می‌کند تا در جهت ماهواره قرار گیرد. گفتنی است ردبالون، خود، نیز تجهیزاتی ارزان‌قیمت را برای این منظور در اختیار شرکنندگان قرار می‌دهد و آن‌ها می‌توانند از این تجهیزات برای دریافت سیگنال از ماهواره‌‌ها بهره ببرند. همچنین اداره دیجیتال دفاعی به نفرات برتر پیشنهاد همکاری خواهد داد / اسپاش

شرکت اسپیس‌ایکس در صدمین تجربه پرتاب موشک، «فالکن ۹» را برای چهارمین بار به مدار قطبی فرستاد. به گزارش خبرنگار فناوری خبرگزاری دانشجو، شرکت فضایی اسپیس‌ایکس موشک فضایی فالکن۹ خود را برای چهارمین بار با پنج جفت ماهواره استارلینک به فضا فرستاد. این شرکت اولین موشک خود را در مارس ۲۰۰۶ به فضا پرتاب کرد. این ماموریت که با یک موشک کوچک فالکن۱ انجام شد موفقیت‌آمیر نبود و تقریبا ۱ دقیقه بعد از پرواز تک موتور مرلین آن آتش گرفت. بعد از دو تلاش ناموفق، اسپیس‌ایکس در ۲۸ سپتامبر ۲۰۰۸ با موشک فالکن۱ خود به مدار رسید. بعد از آن، این شرکت تمرکز خود را بر توسعه موشک بزرگ فالکن۹ گذاشت که در سال ۲۰۱۰ برای اولین بار پرواز کرد. اسپیس‌ایکس دهمین ماموریت خود را در مارس ۲۰۱۳ انجام داد. از آن زمان به بعد اسپیس‌ایکس سرعت زیادی به کار خود داده و پنج نسخه از موشک فالکن۹ و تقویت‌کننده سنگین فالکن را توسعه داده است. این شرکت طی هفت سال از یک پرتاب به ۱۰ پرتاب و در هفت سال بعدی از ۱۰ پرتاب به ۱۰۰ پرتاب رسیده است. این اولین بار طی ۵۰ سال گذشته است که در این ماموریت جدید اسپیس‌ایکس یک موشک از فلوریدا به مدار قطبی پرتاب می‌شود. آخرین ماموریت به مدار قطبی در سال ۱۹۶۹ با یک ماهواره برای پیش‌بینی وضعیت آب وهوا انجام شده بود. مأموریت «قطبی» به این معناست که یک موشک، ماهواره‌ای را وارد مدار می‌کند که به جای مدار استوایی از روی مدار قطب‌ها عبور کرده و به دور زمین می‌چرخد. این موشک قبل از پرتاب یک مانور آزمایشی انجام داده است تا بی‌خطر بودن آن برای فلوریدا آزمایش شود.

یک شرکت آمریکایی موفق به ساخت یک سیستم تلسکوپ شده است که قادر است حتی در روشنایی روز نیز به ردیابی و پیگیری وضعیت ماهواره‌ها و هر آنچه در مدار زمین در حال گردش است، بپردازد. به گزارش ایسنا و به نقل از نیو اطلس، با توجه به اینکه ماهواره‌ها و زباله‌های موجود در مدار زمین در حال گردش به دور زمین هستند، ردیابی و پیگیری وضعیت آنها اهمیت بیشتری پیدا کرده است و یک سیستم جدید تلسکوپی این امکان را به آژانس‌های فضایی می‌دهد تا حتی در روز روشن به این کار بپردازند. این فناوری که توسط شرکت آمریکایی "نومریکا"(Numerica) مستقر در کلرادو توسعه یافته، اولین سیستم تلسکوپ کاملا کاربردی و کم هزینه است که می‌تواند ماهواره‌های مدار زمین را در روز روشن و در ارتفاعات بیش از ۳۶ هزار کیلومتر رصد کند. دو نمونه اولیه از این تلسکوپ قبلاً در سایت‌هایی در کلرادو و استرالیا مستقر شده و مورد آزمایش قرار گرفته‌اند، جایی که گفته می‌شود توانایی شناسایی اجرام را از مدار زیرین زمین گرفته تا مدار زمین آهنگ، در روز و شب دارند و اکنون به عنوان بخشی از یک شبکه تلسکوپی موارد بیشتری در مکان‌های دیگر مستقر شده است. "جف شادیکس"، محقق این پروژه برای ردیابی ماهواره‌ها در روز می‌گوید: فناوری ما توسط دوربین‌های مادون قرمز موج کوتاه پر سرعت، اپتیک‌های سفارشی و الگوریتم‌های پیشرفته محقق شده است. پس‌زمینه آسمان در روز، یک فضای پر از نویز را برای عکسبرداری ایجاد می‌کند. ما ۱۵ گیگابایت در دقیقه داده از دوربین‌های خود جمع‌آوری می‌کنیم و الگوریتم‌های پردازش تصویر را با هم ادغام می‌کنیم تا نویز را کاهش دهیم. این کار امکان تشخیص سیگنال‌های ماهواره‌ای کم نور را فراهم می‌کند. شرکت "نومریکا" همچنین یادآور می‌شود که برخلاف برخی دیگر از سیستم‌های در حال توسعه، فناوری آن به تجهیزات گران قیمت برودتی احتیاج ندارد. گفته شده است که آژانس فضایی اروپا(ESA) نمونه اولیه‌ای از یک سیستم را ایجاد کرده است که از لیزر برای ردیابی زباله‌های فضایی در ساعات روز استفاده می‌کند. سیستم "نومریکا" در تاریخ ۱۱ اوت حق ثبت اختراع در ایالات متحده را دریافت کرده و ماه آینده از طریق کنفرانس آنلاین پیشرفته نوری و نظارت بر فضای "Maui" ارائه می‌شود.

شرکت "اسپیس ایکس" یک ماهواره رصد زمین به همراه دو محموله دیگر را به فضا پرتاب کرد. به گزارش ایسنا به نقل از اسپیس، شرکت "اسپیس ایکس" بامداد امروز یک ماهواره رصد زمین متعلق به آرژانتین را به همراه دو ماهواره کوچک، با موفقیت به فضا پرتاب کرد. این پرتاب در ساعت ۷:۱۸ شب به وقت زمانی شرقی(۳:۴۸ بامداد امروز ۳۱ اوت به وقت تهران) از پایگاه پرتاب فضایی مجموعه ۴۰"(Complex ۴۰) در پایگاه نیروی هوایی "کیپ کاناورال" در فلوریدا به فضا پرتاب شد. در این ماموریت، از موشک دو مرحله‌ای "فالکون۹" شرکت اسپیس ایکس استفاده شد تا این موشک، ماهواره " SAOCOM-۱B" را به فضا پرتاب کند و پانزدهمین پرتاب این شرکت در سال ۲۰۲۰ میلادی را رقم زند. تقریبا ۹ دقیقه پس از لحظه پرتاب، بخش مرحله اول تقویت کننده موشک همانطور که به زمین برمی‌گشت تا در بخش فرود (LZ-۱) پایگاه "کیپ کاناورال" فرود آید، صداهای بلند چشمگیری ایجاد کرد. پرواز امروز، چهارمین پرتاب بخش مرحله اول تقویت کننده موشک فالکون ۹ بود. این تقویت کننده پیش از این دو ماموریت تجاری محموله‌دار به سمت ایستگاه فضایی بین‌المللی را برای ناسا انجام داده بود و گروهی از ماهواره‌های استارلینک را به مدار فرستاده بود. در ابتدا قرار بود ماموریت " SAOCOM-۱B" در ماه مارس سال جاری انجام شود ولی شیوع پاندمی "کووید-۱۹" این پرتاب را تا دیشب به تعویق انداخت. شرکت اسپیس ایکس نخستین ماهواره "SAOCOM" که "SAOCOM-۱A" نام داشت را برای اولین بار در اکتبر سال ۲۰۱۸ میلادی از کالیفرنیا به فضا پرتاب کرده بود. ماهواره‌ای که بامداد امروز پرتاب شد،" SAOCOM-۱B" نام دارد و مطابق با برنامه‌ریزی‌ها، ۱۴ دقیقه پس از لحظه پرتاب، از مرحله بالایی موشک فالکون ۹ راهی مدار شد. دو ماهوراه کوچک دیگر که پرتاب شدند و در بالای موشک قرار داشتند،" GNOMES-۱" و " Tyvak-۰۱۷۲" نام داشتند و طوری برنامه‌ریزی شده بودند که یک ساعت پس از پرتاب در مدار استقرار یابند. اس‍‍پیس ایکس همچنین قصد داشت دیروز دوازدهمین سری از ماهواره های استارلینک(۶۰ ماهواره) را نیز از پایگاه فضایی کندی در فلوریدا به هوا بفرستد که این پرتاب به دلیل شرایط بد جوی لغو شد.

پرتاب موشک ماهواره‌بر دلتا-۴ که قرار بود ماهواره جاسوسی ان-رول-۴۴ ایالات‌متحده را به فضا حمل کند دیروز سه ثانیه پیش از زمان تعیین شده لغو شد. به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری آنا، پرتاب موشک ماهواره‌بر دلتا-۴ که قرار بود ماهواره جاسوسی ان-رول-۴۴ ایالات‌متحده را به فضا حمل کند روز شنبه ۸ شهریور سه ثانیه پیش از زمان تعیین شده لغو شد. این موشک قرار بود از سکوی پرتاب پایگاه کیپ کاناورال نیروی هوایی آمریکا به فضا برود. مسئولان ائتلاف پرتاب و راه‌اندازی (ULA) که موشک‌های دلتا را تولید می‌کند اعلام کردند که لغو پرتاب به شکل خودکار به دلیل نقص فنی در تجهیزات زمینی رخ داده است و موشک دلتا-۴ و محموله‌‌اش آسیبی ندیده‌اند. با این حال بررسی علت دقیق لغو خودکار پرواز این موشک سنگین به یک هفته زمان نیاز دارد. موشک سنگین دلتا-۴ قوی‌ترین موشک ماهواره‌بر ائتلاف پرتاب و راه‌اندازی است و می‌تواند تا محموله‌هایی تا وزن ۲۹ تن را در مدارهای نزدیک زمین و ماهواره‌ها را تا وزن بیش از ۱۳ تن به مدارهای زمین‌آهنگ پرتاب کند. این دومین بار است که پرتاب موشک ماهواره‌بر دلتا لغو می‌شود. روز پنج‌شنبه نیز پرتاب اول این ماهواره به دلیل خرابی در تجهیزات زمینی لغو شده بود.

کارشناسان می‌گویند شرکت‌های «اسپیس‌ایکس» (SpaceX) و «آمازون» (Amazon) با ارسال ماهواره‌های متعدد به مدار زمین، فضای پرازدحام و خطرناکی را موجب شده‌اند که مدیریت ترافیک در فضا را به یک چالش تبدیل کرده است. ممکن است فضا بی‌نهایت پهناور به نظر برسد، اما آسمان بالای زمین واقعا بسیار شلوغ است و حتی درحال شلوغ‌تر شدن نیز هست. براساس آخرین محاسبه آژانس فضایی اروپا، بیش از ۲۹ هزار شیء با قطر بیش از ۱۰ سانتی‌متر از جمله هزاران ماهواره فعال و از کار افتاده وجود دارد که در ارتفاعات مختلف در مدار زمین می‌چرخند و هر سال بیش از ۱۰۰ موشک به فضا پرتاب می‌شود و چیز جدیدی را در مدار زمین مستقر می‌کند. تخمین زده می‌شود که تا سال ۲۰۲۵ تعداد اشیای ساخته دست انسان در فضا سالانه از عدد ۱۱۰۰ نیز تجاوز خواهد کرد. اخیرا شلوغ‌ترین فعالیت‌های فضایی از جانب شرکت فضایی خصوصی اسپیس‌ایکس ناشی می‌شود. پروژه ماهواره‌های اینترنتی «استارلینک» (Starlink) امسال تقریبا هر ماه تعدادی ماهواره را روانه فضا کرده و از زمان آغاز به‌کار، تاکنون بیش از ۶۰۰ ماهواره را به مدار زمین ارسال کرده و قصد دارد هزاران ماهواره دیگر را نیز پرتاب کند. درحال‌حاضر، تیم استارلینک هر ماه ۱۲۰ ماهواره را در مدار زمین مستقر می‌کند. کمیسیون ارتباطات فدرال آمریکا (FCC) مجوز پرتاب ۱۲ هزار ماهواره استارلینک را به اسپیس‌ایکس اعطا کرده و این شرکت تقاضای صدور مجوز برای پرتاب ۳۰ هزار ماهواره دیگر را ارائه داده است. «مایکل دومینگوئز» یکی از مقامات ارشد سابق وزارت دفاع آمریکا و رئیس آکادمی ملی مدیریت عمومی (NAPA) می‌گوید: فضا ممکن است بی‌پایان به نظر برسد، اما فرصت‌ها برای قرار دادن ایمن و نگهداری یک شیء در مدار زمین اینچنین نیست. خطر برخورد بین اشیا در فضا جدی است و برخوردهایی نیز تاکنون رخ داده است. حتی یکی از این تصادف‌ها می‌تواند زباله‌های خطرناکی ایجاد کند که می‌توانند طیف وسیعی از ماهواره‌های مهم را که ما به آنها وابسته هستیم، از جمله ماهواره‌های ارتباطاتی و مسیریابی جهانی، فلج کند و فضانوردان مستقر در ایستگاه فضایی بین‌المللی را به خطر بیندازد. علاوه بر این، عواقب مالی آن نیز می‌تواند از اهمیت ویژه‌ای برخوردار باشد. از طرف دیگر، سایر تلاش‌ها از دیگر شرکت‌های فضایی خصوصی از جمله آمازون و «وان وب» درحال رقابت با اسپیس ایکس در این حوزه جدید هستند. اواخر ماه گذشته، آمازون مجوز کمیسیون ارتباطات فدرال را برای استقرار یک صورت فلکی اینترنتی موسوم به «کوئیپر» (Kuiper) دریافت کرد که چیزی شبیه به پروژه استارلینک خواهد بود. این برنامه شامل استقرار ۳۲۳۶ ماهواره در مدار زیرین زمین خواهد بود. شرکت «وان وب» نیز برای دستیابی به برنامه‌ای مشابه و استقرار یک صورت فلکی کوچک‌تر مشتمل بر هزار ماهواره برنامه‌ریزی کرده است. این شرکت در ماه مارس درخواست حمایت برای عدم ورشکستگی داد و هم اکنون درحال مذاکره با دولت انگلیس درخصوص دریافت بودجه نجات است. در ایالات‌متحده آمریکا، اطلاعات مربوط به بقایای ماهواره‌ها و زباله‌های فضایی توسط وزارت دفاع ارائه می‌شد. اما با افزایش تعداد این اشیا در مدار زمین طی سال‌های اخیر، وزارت دفاع از عهده آن برنیامد. بنابراین دولت ترامپ در سال ۲۰۱۸ دستورالعملی موسوم به «دستورالعمل سیاست فضایی۳» را برای انتقال مسوولیت‌های هماهنگی فعالیت‌های ترافیک فضایی به وزارت بازرگانی صادر کرد. اکنون آکادمی ملی مدیریت عمومی (NAPA) از جانب کنگره ماموریت دارد ارزیابی کند که کدام سازمان دولتی از میان ناسا، وزارت دفاع (FAA) و اداره هوانوردی فدرال (DOD) بهترین ظرفیت را برای مدیریت ترافیک فضایی دارد / دنیای اقتصاد

شرکت پاکستانی TRSC (سرواژه The Rocket & Satellite Company) قصد دارد در سال ۲۰۲۵ حامل فضایی ساخت خود را به فضا پرتاب کند. به‌گفته سامی اله خان (Sami Ullah Khan)، بنیان‌گذار و مدیرعامل این شرکت، حامل فضایی مذکور یک حامل دو مرحله‌ای سوخت مایع با قابلیت استفاده مجدد خواهد بود که از آن برای پرتاب ماهواره‌های کوچک به مدار لئو استفاده می‌شود. تاریخ دقیق اولین پرتاب این حامل فضایی ۱۴اوت۲۰۲۵ اعلام شده است. TRSC که اولین شرکت خصوصی هوافضایی پاکستان محسوب می‌شود، خدمات پیشرفته و نوآورانه فضاپایه را به بازار جهانی ارائه می‌دهد و تقاضاها و مأموریت‌های فضایی را برآورده می‌سازد. از جمله این فعالیت‌ها می‌توان به برنامه‌ریزی‌های مأموریت‌های فضایی، تجزیه‌و‌تحلیل امکان‌سنجی مأموریت‌ها، طراحی، ساخت و آزمایش ماهواره‌‌ها و همچنین خدمات‌رسانی در مدار اشاره کرد / اسپاش

یازدهمین محموله ماهواره‌های اینترنتی شرکت اسپیس‌ایکس (SpaceX) شامل ۵۸ ماهواره اینترنتی استارلینک (Starlink) به‌همراه سه ماهواره سنجشی متعلق به شرکت آمریکایی پلنت (Planet Labs) در مدار زمین قرار گرفتند. این مأموریت روز سه‌شنبه ۱۸اوت (۲۸مرداد) ساعت ۱۴:۳۱ به‌وقت گرینویچ انجام گرفت و طی آن ماهواره‌‌های یادشده توسط حامل فضایی فالکون-۹ (Falcon-9) از پایگاه نیروی هوایی کیپ کاناورال (Cape Canaveral) در ایالت فلوریدا به فضا ارسال شدند. سه ماهواره سنجشی مذکور با نام‌های اسکای‌ست ۲۱،۲۰،۱۹ (19،20،21 SkySat) مربوط به منظومه ماهواره‌ای با همین نام می‌شوند. اسکای‌ست یک منظومه ماهواره‌ای با قدرت تفکیک مکانی زیر ۱ متر می‌باشد که با احتساب این ماهواره‌ها تاکنون ۲۱ ماهواره از این منظومه در مدار لئو و فاصله ۵۰۰ کیلومتری از سطح زمین قرار گرفته است. اولین ماهواره این منظومه در سال ۲۰۱۳ به فضا پرتاب شده بود. این ماهواره‌ها با وزن تقریبی ۱۲۰ کیلوگرم دارای عمر طراحی ۶ سال بوده و توسط شرکت اسکای‌باکس (Skybox Imaging) توسعه یافته‌اند. هر یک از این ماهواره‌ها مجهز به نوعی تلسکوپ با فاصله کانونی ۳.۶ متر و همچنین یک صفحه کانونی متشکل از سه آشکارساز تصویری ۵.۵ مگاپیکسلی سیماس (Mpixel CMOS) هستند. با انجام این مأموریت تعداد کل ماهواره‌های منظومه استارلینک با احتساب دو ماهواره آزمایشی که در ابتدای پروژه به فضا پرتاب شدند، به عدد ۶۵۵ رسید. هدف اسپیس‌ایکس از برپایی منظومه استارلینک، پوشش سراسری جهان توسط اینترنت ماهواره‌ای است. قرار است این منظومه ماهواره‌ای خدمات خود را به‌وسیله ۱۲۰۰۰ ماهواره و در صورت موفقیت برای اخذ مجوزهای لازم، توسط ۴۲۰۰۰ ماهواره به جهان ارائه دهد. ماهواره‌های این منظومه با ۲۵۰ کیلوگرم وزن تعداد‌ متغیری ترانسپاندرهای KA-Band و KU-Band را در خود جای می‌دهند. همچنین با به‌کارگیری یک فناوری، قادر به برقراری ارتباطات اپتیکال بین ماهواره‌ای هستند. قرار است طی هفته‌های آتی نسخه بتای خدمات اینترنت ماهواره‌ای استارلینک به برخی کاربران منتخب اسپیس‌ایکس ارائه شود / اسپاش

تهران-ایرنا- سازمان فضایی آمریکا (ناسا)، برای اولین بار در فضا بالگرد مریخی خود را روشن کرد. به گزارش روز دوشنبه پایگاه اینترنتی اسپیس، این بالگرد مریخی که «نبوغ» (Ingenuity) نام دارد، اولین باگردی است که برای پرواز بر فراز یک سیاره دیگر طراحی شده است. ناسا در بیانیه ای که امروز منتشر کرد، یادآور شد: این بالگرد مریخی که ۶ باتری لیتیوم -یونی دارد روز هفتم اوت (۱۷ مرداد) برای اولین بار در فضا روشن و شارژ شد. نبوغ که (۱.۸ کیلوگرم) وزن دارد در حال حاضر در زیر کاوشگر «پشتکار» قرار دارد و شارژ خود را از منبع تامین برق این کاوشگر بدست می آورد. طبق بیانیه ناسا، شارژ باتری های این بالگرد هشت ساعت طول کشید و در این مدت ناسا عملکرد این باتری ها را آزمایش و آنالیز کرد. این باتری ها تنها تا ۳۵ درصد سطح ماکسیمم شارژ شدند تا سلامت آنها حفظ شود. «تیم کانهام» مدیر برنامه بالگرد مریخ در آزمایشگاه پیش رانش جت ناسا واقع در جنوب کالیفرنیا، روشن کردن این بالگرد را نقطه عطف بزرگی اعلام کرد و گفت: این اولین فرصت ما برای روشن کردن بالگرد نبوغ از زمان ارسال آن به مریخ در روز ۳۰ ژوئیه بود. چناچه همه چیز طبق برنامه پیش رود همین فعالیت را هر دو هفته یک بار انجام می دهیم تا وضعیت قابل قبول شارژ، حفظ شود. قرار است کاوشگر پشتکار روز ۱۸ فوریه ۲۰۲۱ بر سطح مریخ فرود آید. بالگرد نبوع مدتی بعد از فرود کاوشگر پشتکار از آن جدا می شود و بر سطح این سیاره سرخ فرود می آید و چند پرواز آزمایشی انجام می دهد. بالگرد نبوغ پس از استقرار بر سطح مریخ باتری های خود را از طریق پنل های خورشیدی خود شارژ خواهد کرد. درصورتی که پروازهای آزمایشی بالگرد نبوغ طبق برنامه پیش روند، این بالگرد ثابت می کند که انجام پرواز رباتیک بر سطح مریخ امکان پذیر است و زمینه را برای اکتشافات گسترده هوایی در ماموریت های آتی فراهم می سازد.

برخی از کاربران سایت ردیت (Reddit) با آغاز خدمات آزمایشی اینترنت ماهواره‌ای شرکت اسپیس‌ایکس (SpaceX)، سرعت آن را تست کرده و منتشر کردند. در‌حالی‌که هنور چند هفته به آغاز ارائه رسمی خدمات نسخه بتای ماهواره‌های اینترنتی این شرکت موسوم به استارلینک (Starlink) باقی مانده، این کاربران خبر از اتصال به آن با سرعت دانلود بین ۱۱ تا ۶۰ مگابایت بر ثانیه خبر می‌دهند. همچنین سرعت آپلود بین ۵ تا ۱۸ مگابایت بر ثانیه اعلام شده است. این‌ها در حالی است که ایلان ماسک (Elon Musk)، مدیرعامل اسپیس‌ایکس، وعده اینترنت ماهواره‌ای با سرعت ۱ گیگابایت بر ثانیه را طی ارائه نسخه کامل خدمات این پروژه داده است. به‌علاوه، تست تأخیر در ارسال سیگنال‌ها نشان داد که ماهواره‌های استارلینک قادر به فراهم‌آوری اینترنت با تأخیر (پینگ) ۳۱ تا ۹۴ میلی ثانیه هستند. پیش‌تر مقامات کمیسیون ارتباطات فدرال (Federal Communications Commission) آمریکا درباره قابلیت‌های ماهواره‌های اینترنتی استارلینک در فراهم آوردن اینترنت ماهواره‌ای با تأخیر کمتر از ۱۰۰ میلی ثانیه ابراز تردید کرده بودند. این شرکت مدتی پیش با ارسال ایمیلی به تعداد مشخصی از کسانی که برای کسب اطلاعات بیشتر درباره پروژه مذکور در وبسایت اسپیس‌ایکس نام‌نویسی کرده بودند، آدرس کاملشان را درخواست کرده بود؛ اقدامی که با هدف آگاهی از موقعیت آن‌ها صورت گرفته تا مشخص شود در محدوده تحت پوشش ماهواره‌های استارلینک قرار دارند یا خیر و بدین ترتیب نسخه بتای خدمات این منظومه ماهواره‌ای به آن‌ها ارائه شود. از آنجایی که کاربران نسخه بتای استارلینک می‌بایست توافقنامه‌ای مبنی بر عدم افشای اطلاعات را امضا کنند، ممکن است فعلاً این‌ها تنها اطلاعاتی باشد که به دست رسانه‌ها می‌رسد. مطابق پیش‌بینی‌ها ارائه خدمات اینترنت ماهواره‌ای این شرکت در سطح جهان از سال‌ آینده میلادی آغاز می‌شود؛ خدماتی که به‌تدریج و با افزایش تعداد ماهواره‌ها در مدار، مناطق بیشتری از جهان را تحت پوشش قرار خواهد داد. اسپیس‌ایکس تاکنون نزدیک به ۶۰۰ ماهواره اینترنتی را در مدار زمین قرار داده و بنابر برنامه‌ریزی‌ها این منظومه ماهواره‌ای در نهایت خدمات خود را به‌وسیله ۱۲۰۰۰ ماهواره و در صورت موفقیت برای اخذ مجوزهای لازم، توسط ۴۲۰۰۰ ماهواره به جهان ارائه خواهد کرد / اسپاش

تهران- ایرنا-راکت اروپایی «آریان ۵» حامل سه ماهواره پس از هفته‌ها تاخیر به دلایل فنی و بدی آب و هوا، سرانجام به مدار زمین پرتاب شد. به گزارش پایگاه اینترنتی اسپیس، آریان ۵ ساعت ۷:۰۴ دقیقه عصر شنبه به وقت محلی از مرکز فضایی گویان فرانسه (واقع در آمریکای جنوبی) به فضا پرتاب شد. این پنجمین پرتاب شرکت اروپایی «آریان اسپیس» در سال ۲۰۲۰ است. عملیات پرتاب این موشک، پیش از این به دلایل فنی و همچنین بدی آب و هوا، دو بار در اواخر ژوئیه و یک بار هم در نیمه اوت به تاخیر افتاده بود. عملیات پرتاب این ماهواره‌بر چهارمین تلاش در دو هفته اخیر برای فرستادن آن به سمت مدار زمین محسوب می‌شود. راکت آریان ۵ حامل ماهواره های MEV-۲ و ماهواره ارتباطاتی Galaxy ۳۰ است که دو به شرکت «اینتل ست» تعلق دارند و ماهواره ارتباطاتی BSAT-۴b که متعلق به شرکت سیستم پخش ماهواره ژاپن است. ماهواره MEV-۲، عمر مفید ماهواره های قدیمی را با تامین سوخت مجدد برای چند سال افزایش می دهد. MEV-۲ دومین نسخه از این نوع ماهواره است که به کمک ماهواره های قدیمی «اینتل ست» می رود. در این ماموریت MEV-۲ همچنان به سرویس دهی به ماهواره های اینتل ست ادامه خواهد داد. در اولین اقدام تاریخی برای سوخت رسانی به ماهواره های قدیمی و افزایش عمر مفید آنها، ماهواره MEV-۱ ماه فوریه با موفقیت به ماهواره اینتل ست ۹۰۱ (Intelsat ۹۰۱) متصل شد و برای ۱۰ سال سوخت در اختیار آن قرار داد. امید می رود که تعمیر و سوخت رسانی به ماهواره های قدیمی تر روش ارزان قیمت تری نسبت به جایگزینی ماهواره ها در فضا باشد. اکنون انتظار می رود ماهواره سوخت رسان MEV-۲ ساخت شرکت «نورثروپ گرومن»،‌ اوایل سال میلادی ۲۰۲۱ با ماهواره اینتل ست ۱۰۰۲/IS-۱۰۰۲ که در سال ۲۰۰۴ پرتاب شد، ملاقات کرده و برای سوخت رسانی به این ماهواره متصل شود. شرکت «آریان اسپیس» روز هشتم ژوئیه در بیانیه ای اعلام کرد که MEV-۲ از موتورهای پیشرانه و مخازن سوخت خود برای کنترل مدار ماهواره اینتل ست IS-۱۰۰۲ استفاده می کند. MEV-۲، ماهواره اینتل ست IS-۱۰۰۲ را به یک مدار زمین ثابت که در آن دور مداری ماهواره با سرعت چرخش زمین مطابقت دارد، بازمی گرداند . اگر همه چیز طبق برنامه پیش رود ، MEV-۲ از ماهواره اینتل ست جدا می شود تا برای ماموریت دیگری در آینده آماده شود. همچنین دو ماهواره دیگر که برای خدمات ارتباطاتی طراحی شده اند، با راکت آریان ۵ به مدار زمین ارسال شدند. شرکت آریان اسپیس ماهواره Galaxy ۳۰ شرکت اینتل ست را به عنوان بخشی از یک پیشنهاد بزرگتر برای جایگزینی ماهواره های قدیمی North American Galaxy با راکت آریان ۵ به فضا پرتاب کرد. ماهواره Galaxy ۳۰ و سایر ماهواره ها از این گروه، سرویس هایی نظیر پخش با کیفیت بسیار بالا و طیف وسیعی از خدمات دیگر را برای ارائه اینترنت باند پهن انجام می دهد. و بالاخره سومین ماهواره ای که راکت آریان ۵ به خود به فضا برد،ماهواره BSAT-۴b ساخت شرکت «ماکسار» برای شرکت سیستم پخش ماهوراه ژاپن است. از این ماهواره برای خدمات هدایت (اینترنت) به خانه و نیز خدمات حمایتی از ماهواره BSAT-۴a که در سال ۲۰۱۷ به فضا پرتاب شده بود، استفاده خواهد شد.

کانادا قصد دارد ماهواره‌‌ای بسیار کوچک را برای آزمایش استفاده از فناوری کوانتومی و به‌منظور حمایت از شبکه‌های ارتباطی ملی و تجاری خود به فضا پرتاب کند. هدف از استقرار این ماهواره در مدار ایجاد یک لینک ارتباطی میان زمین و فضا جهت ارسال کدهای رمزگذاری‌شده می‌باشد. دولت کانادا معتقد است با توجه به قدرت پردازش رایانه‌های کوانتومی، روش‌های رمزگذاری فعلی طی دهه آینده منسوخ خواهند شد. آژانس فضایی کانادا (Canadian Space Agency) برای این منظور توافقی به‌ارزش ۲۳ میلیون دلار را با شرکت بین‌المللی هانی‌ول (Honeywell) به‌انجام رسانده است. این شرکت مراحل طراحی و توسعه ماهواره‌ای‌ موسوم به QEYSSat (سرواژه Quantum EncrYption and Science Satellite) را انجام خواهد داد تا این ماهواره مطابق برنامه‌ریزی‌ها در سال ۲۰۲۲ به فضا پرتاب شود. دو شرکت آمریکایی با نام‌های لافت اوربیتال (Loft Orbital) و بلو کنیون (Blue Canyon Technologies) نیز طی قراردادهایی با هانی‌ول، این شرکت را در توسعه QEYSSat یاری می‌کنند. از آنجایی که سرعت پردازش رایانه‌های کوانتومی میلیون‌ها بار سریع‌تر از رایانه‌های معمولی است، این رایانه‌ها قادر به رمزگشایی رمزها و اطلاعات مهم هستند؛ از این رو مقامات کانادایی معتقدند چنین اطلاعاتی در آینده در معرض افشا قرار خواهند گرفت و به‌ همین خاطر در صدد دستیابی به فناوری ماهواره کوانتومی هستند.

ایرنا- ماهواره «نقشه‌بردار فراخورشیدی گذران» ناسا یا ماهواره «تس» (TESS) به تازگی ماموریت اولیه خود را به اتمام رسانده و ضمن تصویربرداری از حدود ۷۵ درصد آسمان پرستاره، اکتشافات جالب توجهی را به دست آورده است. به گزارش پایگاه اینترنتی ناسا، «پاتریشیا بوید» دانشمند این پروژه، این ماموریت را یک «موفقیت پر سر و صدا» توصیف کرد. ماهواره تس پس از پرتاب در آوریل ۲۰۱۸ توسط راکت «فالکون ۹» شرکت فضایی اسپیس ایکس، در نوع منحصر به فردی از مدار زمین قرار گرفت که از آنجا با استفاده از چهار دوربین قدرتمند، مشاهدات قابل توجه خود را در خارج از منظومه شمسی ما انجام می دهد. ناسا اعلام کرد، این ماهواره در جریان ماموریت اولیه خود موفق شد ۶۶ سیاره جدید فراخورشیدی - سیاراتی که در خارج از منظومه شمسی ما قرار دارند- به همراه ۲ هزار و ۱۰۰ کاندیدای را کشف کند و ستاره شناسان در حال حاضر برای تایید آنها سرگرم فعالیت هستند. یکی از مهیج ترین نتایج این پروژه کشف تعدادی از سیارات است که در منطقه معروف به «منطقه قابل سکونت» می چرخند؛ منطقه قابل سکونت، منطقه ای در اطراف ستاره یک سیاره است که دارای شرایط بالقوه مناسب برای وجود آب مایع است و بنابراین می تواند به معنی وجود حیات در آن منطقه باشد. اما این سیارات سال های نوری زیادی از زمین فاصله دارند؛ بنابراین برای به دست آوردن بینش اضافی در مورد ویژگی های منحصر به فرد این سیارات، به فناوری قدرتمندتری نیاز است. ناسا در پستی در وب سایت خود اعلام کرد: ماهواره تس علاوه بر اکتشافات سیاره ای، انفجار یک ستاره دنباله دار در منظومه شمسی ما و نیز تعداد زیادی ستاره در حال انفجار را مشاهده کرده است. این سازمان افزود: این ماهواره گرفت ‌های غافلگیرانه را در یک سیستم ستاره ای دوتایی که به خوبی شناخته شده است، کشف کرد، پرده از اسرار طبقه ای از ستاره های ارتعاشی برداشت و جهانی را کشف کرد که دارای فصول مدولاسیون ستاره ای است. جالب تر اینکه، ماهواره تس رصد کرده که یک سیاه چاله در یک کهکشان دور، یک ستاره خورشید مانند را خرد کرده است. این ماهواره اکنون وارد مأموریت تمدید شده خود شده است و طی آن بخش هایی از ۲۵ درصد باقیمانده آسمان را که هنوز پوشش نداده است، بررسی خواهد کرد.

سرپرست پژوهشکده سامانه‌های ماهواره، از طراحی و ساخت اولین محموله تشعشعی در پژوهشگاه فضایی ایران به منظور استفاده در ماهواره مخابراتی «ناهید ۲» خبر داد. به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از پژوهشگاه فضایی ایران، حامد بابائی با اعلام این خبر در خصوص کاربرد این فناوری گفت: تشعشعات اثرات جبران ناپذیری روی قطعات و عملکرد ماهواره در طول مدت ماموریت دارند، از این‌رو با دانستن مقدار دقیق آن‌ها در محیط فضا و در یک مدار خاص می‌توان با راهکارهای پیشگیرانه همچون استفاده از حفاظ‌های آلومینیومی، بر طول عمر و قابلیت اطمینان ماهواره افزود. برای این منظور، اولین محموله تشعشعی به عنوان یک محموله علمی-تحقیقاتی و برای اندازه‌گیری دز یونیزان تجمعی در محیط فضا، در پژوهشگاه فضایی ایران ساخته شد. وی توضیح داد : با توجه به شرایط موجود، تامین چنین ماژولی از تامین کننده خارجی مقدور نیست. لذا، به منظور بررسی محیط اطراف ماهواره «ناهید ۲» و همچنین استفاده از داده‌های این محموله در پروژه‌های راهبردی آتی کشور، در بخش توان الکتریکی پژوهشکده سامانه‌های ماهواره با همکاری سیستمی بخش‌های سازه، حرارت و سنجش از دور، این محموله بومی‌سازی شد. بابائی گفت: در حال حاضر، محموله تشعشعی تمامی آزمون‌های سطح صلاحیت‌سنجی مطابق با استاندارد ECSS را با موفقیت پشت سر گذاشته و آماده نصب روی ماهواره ناهید ۲ است. وی خاطر نشان کرد: این محموله تشعشعی با استفاده از قطعات دارای سابقه استفاده در فضا طراحی و ساخته شده و قابلیت تشخیص دز یونیزان تجمعی (TID) حاصل از تشعشعات فضایی موجود در مدار LEO، با دقت تفکیکی rad ۵ را دارد. بابائی افزود: از دیگر ویژگی‌های محموله تشعشعی می‌توان به توان مصرفی ۲ وات، مدار حفاظت در برابر اضافه جریان، درگاه ارتباطی CAN، محدوده ولتاژ تغذیه ۳۴-۲۴ ولت، بازه‌ دینامیکی حسگر Krad و محدوده دمای عملکردی ‌C° -۱۵ تا C° +۶۵ اشاره کرد.

آسیب‌پذیری‌های امنیتی تجهیزات اینترنت ماهواره‌ای به هکرها امکان داده تا با صرف هزینه حدوداً ۳۰۰ دلاری و با استفاده از تجهیزات تلویزیون خانگی به محتوای داده‌های کاربرانی که از این خدمات استفاده می‌کنند، دسترسی یابند. محققان دانشگاه آکسفورد (University of Oxford) توانستند ترافیک اینترنت ماهواره‌ای کشتی‌ها، شرکت‌های حقوقی و ارائه‌دهندگان خدمات اینترنت اشیاء را با شناسایی ضعف‌های تجهیزات شرکت‌های خدمات اینترنت ماهواره‌ای هک کنند. استفاده از این روش از فاصله چند هزار کیلومتری از محل ارائه خدمات ممکن است، اما کشف و شناسایی نفوذ انجام‌شده با این شیوه تقریباً غیرممکن است. باید توجه داشت در اکثر موارد ترافیک اینترنت ماهواره‌ای به‌منظور تسریع در انتقال داده‌ها رمزگذاری نمی‌شود و همین موضوع، سرقت اطلاعات را برای هکرها تسهیل می‌کند. محققان برای دسترسی به این اطلاعات از یک دیش ماهواره‌ای ۹۰ دلاری و یک گیرنده ۲۰۰ دلاری که برای دریافت تصاویر ویدئویی شبکه‌های ماهواره‌ای به‌کار می‌رود، استفاده کردند. آن‌ها بعد از جستجو در وب و یافتن موقعیت ماهواره هدف، دیش را در جهت درست قرار ‌دادند و با اعمال تنظیمات مورد نیاز در یک نرم‌افزار ضبط سیگنال‌های ماهواره‌ای، ذخیره‌سازی ترافیک اینترنت ماهواره‌ای را آغاز کردند. سپس این اطلاعات بر روی تلویزیون‌های عادی قابل مشاهده شد. از جمله اطلاعات سرقت‌شده بدین شیوه می‌توان به داده‌های خصوصی کاپیتان یک کشتی تفریحی و مسافران هواپیماهای مجهز به اینترنت ماهواره‌ای اشاره کرد / اسپاش

فارس : چین با موفقیت یک ماهواره جدید سنجش از راه دور را از مرکز پرتاب ماهواره «Jiuquan» به سمت مدار زمین پرتاب کرد. شینهوا گزارش داد، چین با موفقیت یک ماهواره جدید سنجش از راه دور را از مرکز پرتاب ماهواره «Jiuquan» به سمت مدار زمین پرتاب کرد. این ماهواره توسط یک موشک حامل Long March-۲D در مرکز پرتاب ماهواره‌ای Jiuquan در شمال غربی چین، ۵ ژوئیه سال ۲۰۲۰ راه اندازی شده است. بار اصلی این موشک، یک ماهواره رصد نوری موسوم به «گوآفن ۹ » (Gaofen ۹) بود که قادر به ثبت تصاویر با وضوح بالا است. این چهارمین سری از پرتاب ماهواره‌های گائوفن ۹ به سمت فضا بود؛ تا پایان سال گذشته میلادی، ۱۲۳ شرکت خصوصی در حوزه فضایی در چین ثبت شد که ۱۴ مورد آن در حوزه ساخت پرتابگر بود. این ماهواره به طور عمده برای نقشه برداری از زمین، برنامه ریزی شهر، طراحی شبکه جاده، برآورد عملکرد محصول و پیشگیری و کاهش بلایا مورد استفاده قرار می‌گیرد.

شرکت فضایی خصوصی اسپیس ایکس(SpaceX) با موفقیت ۵۷ ماهواره دیگر را از پروژه استارلینک(Starlink) که هدف آن استقرار هزاران ماهواره اینترنتی برای فراهم کردن دسترسی به اینترنت در همه نقاط جهان است، همراه با دو ماهواره تصویربرداری از زمین موسوم به "BlackSky" با موفقیت روانه فضا کرد. به گزارش ایسنا و به نقل از آی ای، شرکت اسپیس ایکس دهها ماهواره اینترنتی استارلینک دیگر را ساعاتی پیش روانه مدار زمین کرد. پرتاب این ۵۷ ماهواره استارلینک این بار با دو ماهواره کوچک تصویربرداری از زمین همراه بود. تقریباً ۹ دقیقه پس از بلند شدن از مرکز فضایی کندی(KSC) و سکوی پرتاب مجتمع ۳۹A، پیشران موشک "فالکون ۹" موسوم به "B۱۰۵۱" یک فرود نرم را روی کشتی تجربه کرد، اما متأسفانه هیچ یک از دو کشتی که برای گرفتن قسمت جدا شده از دماغه موشک طراحی شده اند، موفق نشدند کار خود را به درستی انجام دهند. این چهارمین باری بود که کشتی بدون سرنشین اسپیس ایکس از بندر کاناورال فلوریدا برای انجام وظایف فرود در پی پرتاب ماهواره های استارلینک خارج شد. همچنین این پنجمین پرتاب موفقیت آمیز برای مرحله اول موشک "فالکون ۹" موسوم به "B۱۰۵۱" بود. اسپیس ایکس از سال ۲۰۱۹ تاکنون ۱۰ مأموریت استارلینک را با موفقیت به اتمام رسانده است و این پرتاب، دوازدهمین مأموریت این شرکت در سال ۲۰۲۰ بود. این پرتاب ها با استفاده از موشک های قابل استفاده مجدد این شرکت انجام می شود که امکان افزایش نرخ انجام پرتاب های فضایی را فراهم می آورد. این شرکت فضایی خصوصی به تازگی موفق به بازگرداندن دو فضانورد ناسا از ایستگاه فضایی بین المللی(ISS) و فرود آوردن آنها روی زمین شده است که این اولین بار است که یک شرکت خصوصی انسان را به ایستگاه فضایی پرتاب کرده و به زمین بازگردانده است. داخل دماغه موشک "فالکون ۹" تعداد ۵۷ ماهواره اینترنتی قرار داشت که این ماهواره ها به عنوان بخشی از صورت فلکی ماهواره ای استارلینک به صدها ماهواره دیگر که در حال چرخش در مدار زمین هستند، پیوستند. با احتساب این ۵۷ ماهواره، این شرکت تاکنون ۵۹۵ ماهواره استارلینک را روانه فضا کرده است. "ایلان ماسک" بنیانگذار و مدیرعامل اسپیس ایکس گفت که این شرکت قبل از ارائه حداقل پوشش اینترنتی ممکن، به ۴۰۰ تا ۸۰۰ ماهواره استارلینک در مدار نیاز دارد. با نزدیک شدن این شرکت به هدف خود، اسپیس ایکس اعلام کرده است که برنامه بتای خود را گسترش می دهد و طی آن، خدمات خود را برای در دسترس بودن جهانی نهایی آزمایش می کند. البته کارهای دیگری نیز وجود دارد که اسپیس ایکس در تلاش است با انجام آنها پروژه استارلینک را به بهره برداری کامل برساند. اخیراً این شرکت از کمیسیون ارتباطات فدرال ایالات متحده برای نصب حداکثر یک میلیون ترمینال کاربری تأییدیه گرفته است.

شرکت اسپیس‌ایکس (Spacex) برای اولین بار موفق به پرتاب نمونه اولیه حامل فضایی نسل بعدی خود به‌نام استارشیپ (Starship) شد. نمونه اولیه این حامل فضایی موسوم به SN5 روز ۴اوت (۱۴مرداد) از مقر فضایی بوکا چیکا (Boca Chica) در ایالت تگزاس به فضا پرتاب شد و تا ارتفاع ۱۵۰ متری از سطح زمین بالا رفت. اسپیس‌ایکس پس از پرواز حدوداً ۴۰ ثانیه‌ای SN5، آن را با موفقیت روی زمین فرود آورد. البته طی این پرواز نمونه اولیه استارشیپ کمی متمایل به پهلو حرکت می‌کرد، اما سایر موارد مطابق برنامه‌ریزی‌ها پیش رفت. پیش از این نمونه‌های اولیه دیگری از استارشیپ طی انجام تست‌های احتراق و یا تست فشار برودتی از بین رفته بودند. نمونه اصلی استارشیپ با طول ۱۱۸ متر و قطر ۹ متر یک فضاپیمای دو مرحله‌ای با قابلیت استفاده مجدد است که قادر به حمل ۱۰۰ هزار کیلوگرم به هر نقطه‌ای در فضا از جمله ماه و مریخ خواهد بود. مرحله اول این فضاپیما ۶۸ متر و مرحله دوم آن ۵۰ متر طول داشته و به‌ترتیب قادر به تولید نیروی پیشران ۷۲ هزار کیلونیوتن و ۱۲ هزار کیلونیوتن می‌باشند. همچنین سوخت هر دو مرحله آن متان و اکسیژن مایع می‌باشد / اسپاش

کپسول "دراگون" شرکت اسپیس ایکس به همراه دو سرنشین خود با موفقیت روی زمین فرود آمد. به گزارش ایسنا به نقل از اسپیس، موفقیت اولین ماموریت سرنشین‌دار شرکت "اسپیس ایکس" ناسا را نسبت به پروازهای فضایی انسان خوشبین ساخت. در این ماموریت که "دمو-۲"(Demo-۲) نام داشت، "داگلاس جی. هارلی"(Douglas G. Hurley) و "روبرت ال. بهنکن "(Robert L. Behnken) در تاریخ ۳۰ ماه مه به فضا اعزام شدند و پس از گذراندن بیش از دو ماه در ایستگاه فضایی بین المللی، با موفقیت در خلیج مکزیک فرود آمدند. "جیم برایدنستاین"(Jim Bridenstine) در بیانیه مطبوعاتی پس از فرود دراگون گفت: امروز پیروزی بزرگی رقم خورد اما این تازه آغاز راه است. وی ادامه داد، ما در حال ورود به دوره جدیدی از پروازهای فضایی انسانی هستیم. جایی که دیگر تنها ناسا، صاحب و مجری تمامی سخت‌افزارها نیست. رئیس ناسا افزود، ما قرار است یکی از مشتری‌های بازار تجاری برای پروازهای انسانی به مدار پایین باشیم. بهنکن، یکی از فضانوردان ماموریت، این سفر را "کاملا یک ادیسه" نامید. "ایلان ماسک" بنیانگذار اسپیس ایکس گفته بود که برای موفقیت کامل ماموریت دعا کرده است. دراگون در این ماموریت از سرعت ۲۸ هزار کیلومتر بر ساعت در مدار، به ۵۶۰ کیلومتر بر ساعت در مرحله ورود مجدد و در نهایت ۲۴ کیلومتر بر ساعت رسید تا در آب فرود آید. با اتمام موفقیت آمیز ماموریت آزمایشی "دمو-۲"، قرار است ماموریت "کرو-۱" در ماه سپتامبر ارسال شود. ماموریت کرو- ۱ اسپیس ایکس، اولین پرواز "عملیاتی" همراه با خدمه فضاپیمای کرو دراگون و دومین پرواز مداری همراه با خدمه خواهد بود. ناسا و همکاران بین‌المللی آن به صورت رسمی تعیین کردند که فضانوردان در بهار ۲۰۲۱ میلادی با ماموریت "کرو-۲" (Crew-۲) شرکت اسپیس ایکس به فضا می‌روند. این ماموریت، دومین پرواز عملیاتی فضاپیمای "دراگون" شرکت اسپیس ایکس را رقم خواهد زد. با فرود این دو تن به زمین، مسئولان اسپیس ایکس بازگشت به زمین را به آن‌ها تبریک گفته و بابت پرواز در ماموریت اسپیس ایکس تشکر کردند. هارلی در پاسخ گفت: این ماموریت واقعا برای ما یک افتخار و مزیت بود. پس از بررسی‌های پزشکی توسط فردی که به سختی در قرنطینه بوده است، بهنکن و هارلی با یک بالگرد روانه هوستون شدند. هارلی در مراسم جشن بازگشت خود در مرکز فضایی جانسون گفت: اینکه ما اولین کسانی هستیم که با دراگون پرواز کردیم، باورنکردنی است. این فضانوردان مورد استقبال گروه کوچکی از مقامات و اعضای خانواده خود قرار گرفتند که همگی ماسک زده بودند. از جمله این افراد ایلان ماسک بود که به دلیل این موفقیت احساساتی شده بود و اظهار داشت، امروز خبر از آغاز دوران جدیدی در اکتشافات فضایی دارد. من خیلی مذهبی نیستم ولی برای این ماموریت دعا کرده بودم. این کارآفرین میلیاردر در حساب کاربری خود در توئیتر نوشت: وقتی سفرهای فضایی به اندازه سفرهای هوایی متداول شود، آینده تمدن بشری رقم خواهد خورد. دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا نیز ضمن تمجید از این ماموریت نوشت: بسیار خوب است که فضانوردان ناسا پس از یک ماموریت دوماهه با موفقیت به خانه بازمی گردند. از همه متشکرم.

کمیسیون ارتباطات فدرال (Federal Communications Commission به‌اختصار FCC) ایالات متحده طرح شرکت آمازون (Amazon) برای ارسال ماهواره‌های اینترنتی را به‌تصویب رساند. آمازون قصد دارد طی پروژه‌ای موسوم به کویپر (Kuiper) یک منظومه‌ ماهواره‌ای متشکل از ۳۲۳۶ ماهواره ایجاد کند تا بدین‌ وسیله مانند شرکت اسپیس‌ایکس (SpaceX) به ارائه خدمات اینترنت ماهواره‌ای در سراسر جهان بپردازد. این ماهواره‌ها در مدار لئو و در سه ارتفاع مختلف قرار خواهند گرفت. آمازون که در این پروژه بالغ بر ۱۰ میلیارد دلار سرمایه‌گذاری خواهد کرد، مطابق مصوبه FCC باید نیمی از این ماهواره‌ها را تا سال ۲۰۲۶ و نیم دیگر را تا سال ۲۰۲۹ در مدار مستقر کند. بنابر اعلام این شرکت، ارائه خدمات اینترنت ماهواره‌ای پروژه کویپر پس از پرتاب ۵۷۸ ماهواره آغاز خواهد شد. از آنجایی که هنوز طراحی ماهواره‌های اینترنتی آمازون به‌اتمام نرسیده، این شرکت می‌بایست در آینده برنامه نهایی خود را برای جلوگیری از افزایش زباله‌های فضایی در این پروژه به FCC ارائه دهد. آمازون هنوز اعلام نکرده که کدام شرکت ارائه‌دهنده خدمات پرتاب، ماهواره‌های پروژه مذکور را به فضا ارسال خواهند کرد. البته جف بزوس (Jeff Bezos)، مالک آمازون، خود، صاحب شرکت بلو اوریجین (Blue Origin) نیز می‌باشد؛ شرکتی که ارائه‌دهنده خدمات پروازهای فضایی زیرمداری است / اسپاش

روسیه در اولین پرتاب ماهواره‌بر پروتون-ام (Proton-M) خود در سال ۲۰۲۰ دو ماهواره مخابراتی را در مدار قرار داد. این ماهواره‌ها با نام‌ها اکسپرس-۸۰ (Ekspress-80) و اکسپرس-۱۰۳ (Ekspress-103) روز جمعه ۳۱ژوئیه (۱۰مرداد) ساعت ۰۰:۲۵ به‌وقت مسکو از پایگاه فضایی بایکونور (Baikonur) در قزاقستان به فضا پرتاب شدند. ماهواره‌های مذکور که هر دو توسط شرکت دولتی ارتباطات ماهواره‌ای روسیه (Russian Satellite Communications) اپراتوری می‌شوند برای خدمات‌رسانی‌ مخابراتی داخلی این کشور در مدار ژئو قرار گرفته‌اند. هر دوی این ماهواره‌ها دارای عمر طراحی ۱۵ سال بوده و از باس ماهواره‌ای Ekspress-1000N بهره می‌برند. باس آن‌ها توسط شرکت روسی رشتنو (ISS Reshetnev) و محموله‌شان توسط شرکت فرانسوی-ایتالیایی تالس آلنیا اسپیس (Thales Alenia Space) توسعه یافته‌اند. اکسپرس-۸۰ با وزن ۲۱۱۰ کیلوگرم دارای ۱۶ ترانسپاندر باند C، تعداد ۲۰ ترانسپاندر باند Ku و ۲ ترانسپاندر باند L است. اکسپرس-۱۰۳ نیز با وزنی معادل ۲۲۸۰ کیلوگرم دارای ۱۶ ترانسپاندر باند C، تعداد ۲۰ ترانسپاندر باند Ku و ۱ ترانسپاندر باند L می‌باشد. پروتون-ام که در این پرتاب از آن استفاده شد، یک ماهواره‌بر سه مرحله‌ای است که قابلیت ۴ مرحله‌ای شدن را نیز دارد. این ماهواره‌بر با احتساب این عملیات تاکنون در ۱۱۰ مأموریت مورد استفاده قرار گرفته که ۱۱ مورد آن ناموفق بوده است. پروتون‌-ام که اولین پرواز خود را در آوریل۲۰۰۱ تحربه کرده، ۷۰۵ تُن وزن دارد و قادر به حمل ۲۳ تُن محموله به مدار لئو می‌باشد. طول مراحل اول تا سوم آن به‌ترتیب ۲۱.۱۸، ۱۷.۰۵ و ۴.۱۱ متر بوده، مرحله اول آن دارای قطر ۷.۴ متر و دو مرحله دیگر نیز ۴.۱ متر قطر دارند. همچنین هر سه مرحله آن از دی‌نیتروژن تتراکسید (N2O4) و دی‌متیل‌هیدرازین نامتقارن (UDMH) به‌عنوان سوخت استفاده می‌کنند. مأموریت روز جمعه ابتدا برای ماه مارس تعیین شده بود که به‌دلیل نقص فنی پروتون‌-ام تاکنون به‌تأخیر افتاد. روسیه در ابتدای سال جاری میلادی سه پرتاب را برای این ماهواره‌بر طی امسال برنامه‌ریزی کرده، اما مشخص نیست که این تأخیر چندماهه بر مأموریت‌های آینده پروتون‌-ام اثرگذار خواهند بود یا خیر / اسپاش

استارآپ فضاجو، نسخه آزمایشی اپلیکیشن خود را پیاده‌سازی نموده و در ادامه تقدیم می‌کند. علاقه‌مندان می‌توانند با نصب آن بر روی گوشی، ردیابی برخط (آنلاین) ماهواره‌ها بخصوص ماهواره‌ی نور را انجام دهند.

لینک  دانلود

خبرگزاری فارس به فیلمی دست پیدا کرد که طبق آن ویدیوهای دوربین‌های نصب شده بر روی ماهواره‌بر سیمرغ نحوه فعالیت این ماهواره‌بر را بر طبق آنچه در ذیل می‌آید، نشان می‌دهد: 1- تصویر بالا سمت راست از بالای ماهواره‌بر به سمت پایین. 2- تصویر پایین سمت راست انتهای مرحله 2 که پس از پایان کارکرد مرحله یک و جدایی از مرحله استارت و پرواز موتور مرحله 2 را نشان می‌دهد. 3- تصویر بالا سمت چپ زیر ماهواره که جدایش محفظه ماهواره را نشان می‌دهد. فیلم کامل را در آپارات فضاجو ملاحظه فرمایید: https://www.aparat.com/v/8vGfX

بر اساس بررسی‌های کارشناسی متخصصین ردیابی سایت "فضاجو"، ماهواره‌ی ظفر بعد از جدایش در ارتفاع 540 کیلومتری بالای چابهار، بدلیل اینکه سرعتش به سرعت مداری شدن 7500 متر برثانیه نرسید، پس از طی مسیر منحنی مشخص شده در تصویر، در اقیانوس هند فرود آمد. محاسبات و شبیه‌سازی فضاجو نشان می‌دهد ماهواره‌ی ظفر در مختصات 85 درجه طول جغرافیائی و منفی 12 درجه عرض جغرافیایی، پایین‌تر از خط استوا در اقیانوس هند سقوط کرده است. علت ناکام ماندن پرتاب ماهواره ظفر، نقص فنی و کم‌توان بودن موتور آن اعلام شده است. / فضاجو

گروه تخصصی فضاجو به عنوان اولین استارت‌آپ در حوزه‌ی ردیابی و رصد آنلاین ماهواره‌ها به صورت بومی و مستقل از سایت‌های خارجی، سایت فضاجو را رونمایی نموده و به بهره‌برداری رسانده است. این سایت برای خدمات آموزشی، تحقیقاتی و کاربردی رصد ماهواره ها برای کلیه علاقه مندان و متخصصین فضایی قابل استفاده است و هر شخصی می‌تواند با مراجعه به این سایت به صورت آنلاین مکان ماهواره در مدار را ملاحظه نماید.

شرکت آمریکایی اوربیت فاب (Orbit Fab) قصد تولید انبوه یک ابزار‌ را دارد که قادر است در مدار زمین به فضاپیماها و ماهواره‌ها سوخت‌رسانی کند؛ ابزاری که برای انتقال سوخت‌های سیال و به‌ویژه سیال‌های فوق بحرانی (supercritical fluids) مانند زنون توسعه یافته است. این ابزار موسوم به RAFTI (سرواژه Rapidly Attachable Fluid Transfer Interface) طی همکاری ۳۰ شرکت و سازمان ساخته شده و انتظار می‌رود طی سال‌های آینده به‌عنوان وسیله‌ای متداول در صنعت هوافضا برای سوخت‌رسانی در مدار مورد استفاده قرار گیرد. RAFTI پیش‌تر کارآیی خود را در انتقال آب به‌عنوان سوخت به ایستگاه فضایی بین‌المللی به‌اثبات رسانده است. به‌گفته دنیل فابر (Daniel Faber)، مدیرعامل اوربیت فاب، ابزار مذکور برای سوخت‌رسانی به طیف وسیعی از فضاپیماها و ماهواره‌های مجهز به هر دو نوع سامانه‌ پیشران الکتریکی و شیمیایی مناسب خواهد بود. اوربیت فاب البته قراردادی هم با نیروی هوایی ایالات متحده (U.S. Air Force) منعقد کرده که طی آن این ارگان دولتی جزو مشتریان مهم ابزار RAFTI به‌شمار می‌رود.

چین پنجمین ماهواره از سری ماهواره‌های سنجشی گائوفن-۹ (Gaofen-9) را در مدار لئو قرار داد. طی این مأموریت که روز ۲۳اوت (۲شهریور) ساعت ۱۰:۲۷ به‌وقت پکن انجام گرفت، ماهواره گائوفن-۹ (۰۵) توسط ماهواره‌بر لانگ مارچ-۲دی (Long March-2D) از پایگاه فضایی جیکوان (Jiuquan) به فضا پرتاب شد. ماهواره‌های گائوفن-۹ دارای قدرت تفکیک مکانی زیر یک متر بوده که مانند سایر ماهواره‌های گائوفن، تحت برنامه دولتی «سامانه رصد زمین با وضوح بالای چین» (China High-definition Earth Observation System به‌اختصار CHEOS) به فضا پرتاب شده‌اند. در سال ۲۰۱۵ نخستین ماهواره گائوفن-۹ در مدار قرار گرفت و مأموریت پرتاب دو ماهواره دیگر نیز طی سال جاری میلادی انجام شد. برنامه CHEOS در سال ۲۰۱۰ توسط دولت چین و به‌منظور ارتقای قابلیت‌های سامانه رصد زمین این کشور به‌تصویب رسید. به‌نظر می‌رسد ماهواره‌های گائوفن-۹ که از باس ماهواره‌ای CAST2000 بهره می‌برند، نسخه غیرنظامی سری ماهواره‌های یوگان-۲ (Yaogan-2) باشند؛ ماهواره‌هایی که با مقاصد شناسایی‌های نظامی به فضا پرتاب شده‌اند. در هر حال چین تاکنون اطلاعات زیادی از ماهواره‌های گائوفن منتشر نکرده است. ماهواره‌بر لانگ مارچ-۲دی که با نام چانگ ژنگ-۲دی (Chang Zheng-2D) نیز خوانده می‌شود، یک حامل فضایی دو مرحله‌ای است که توسط آکادمی فناوری پرواز‌های فضایی شانگهای (Shanghai Academy of Spaceflight Technology) توسعه یافته است. این حامل که از آن عمدتاً برای پرتاب ماهواره به مدار لئو استفاده می‌شود، قادر به ارسال ۱۳۰۰ کیلوگرم محموله به ارتفاع بیش از ۶۰۰ کیلومتری زمین است. این مأموریت ۳۴۳اُمین مأموریت پرتابگرهای سری لانگ مارچ محسوب می‌شود / اسپاش